A Twist Of Fate (My Uncondition Love) ✔️

UL 50

NABIGLA NA LANG SI Arvin sa narinig niya kay Abby kagabi. Di siya makapagsalita ng oras na yun. Alam naman niya di sa lahat ng sandali di siya makikilala ng asawa. Kahit anong palit niya boses ganon pa rin makikilala pa rin siya.

Sa dalawang beses niyang pagtatanong di na rin ito umimik pa. Umalis agad ito sa kinauupuan niya at nagkulong sa kwarto.

Nag-iisip siya para suyuin na ang asawa. OO, asawa pa niya si Abby dahil di ko tinuloy ang pagfifile ng divorce.

"Mga dude! Please help me sa panunuyo! Darn! This is my first time..." napahimas ako sa bataok ko.

"Same with you dude!" Second the motion ni Kenneth.

"Me too!" Isa pa rin itong si Gail.

Nagkatingin kami tatlo kay Drew. We know naman sa aming lahat si Drew ang may pag ka hopeless romantic. E kasi naman lahat na yata ginagawa na niya para sa asawa pero no effect nilayasan pa rin siya. 'I know lahat kami gago!' Kung di pa kami lalayasan ng mga babaeng mahal namin di pa naman malalaman ang worth nila sa amin. Kaya eto kami sama sama sa hirap at ginhawa. Ika nga walang iwanan sa aming barkada. Ang kulang na lang ay si Steve. Next week pa kasi ang balik nito sa PIlipinas. Pero di pa rin napuputol ang communication namin lima.

"Bakit sa akin kayo nakatingin?" Inosenteng tanong ni Drew at binaling ulit nito sa binabasang libro. "Ano bang nagyari at nagkakaganyan ka?"

"She knows na truth! Nakilala na niya ako..." pag-amin ko sa mga ito.

"How?" Maikling tanong ni Gail.

"Nagkasayahan kami kahapon. Nagkantahan! E feel kong kantahan ang asawa ko kaya kinantahan ko..."

"Kinantahan lang pala e! Anong problema don?" Kenneth asked with confused face.

"Kasi-"

"Hala! Nakilala ka niya ang boses mo? Bobopols ka talaga! Alam mo naman patay na patay ang asawa mo sayo kahit utot mo kilala niya. Tskkk!" Naiiling na wika ni Kenneth.

"Tama ka nakilala niya ako."

"How?" Simple tanong ulit ni Gail. Inilingon ko si Drew parang walang pakialam sa amin tatlo. Nakatuon lang ito sa binabasa niyang libro.

"Di ko ginagamit yung punto na tinuro ni Kenneth." Pag-amin ko.

"Ay ang galing mo talaga! Ano bang kinanta mo?" Sa wakas umiimik di si Drew.

"Binibini!"

Nagkatawaan ang mga walang hiyang mga ito. Anong problema ng mga ito? Alangan kantahin niya English song e di mas lalo na akong nakilala.

"Naku naku Arvino! Ganito mo ba kinanta?"

Ala e Binibini sa aking pagtulog
Ika'y panaginip ko
Panaganip ng kathang dakila
Nitong pag-iisip ko
Ang katulad mo raw ay birhen
Sa abang altar ng punong pag-ibig
Ala e O kay ganda
O kay gandang mag-alay sa 'yo ....

Kenneth song with an accent a Batangueno voice tone. After niyang kantahin tumahimik kaming tatlo at nagkatinginan. At sabay sabay kaming tumawa ng malakas. Kenneth is born an actor. Magaling siyang umarte. Dito ako bilib kahit nasasaktan na he know to handle his self.

"Ganito kasi dude! Drew! Sa ating apat ikaw ang maging manuyo kasi kami waepek-" pinutol na ni Drew ang mga sasabihin ko pa.

"Waepek din ako! Kung may effect ang lahat ng ginawa ko sana di ako nilayasan ng mag-ina ko!" Drew said.

"Sabi nga namin!" Pang-asar na wika ni Gail.

"Help mercy guys! I don't know what to do? Alam naman ninyo na babae ang lumalapit sa akin at nanunuyo kaya. PLEASE!" Ani ko sa mga ito.

"Wow! Lang ha! Para ikaw lang ang gwapo dito? Wag kang magsarili ano?" Nakangusong saad ni Kenneth.

"Pwede ba Kenneth seryoso tayo?" Ani Gail.

"Seryoso naman ako! Kayo lang ang di seryoso kausap!" May himig na pagtatampong sagot ni Kenneth.

Napasandal na lang siya sa sofa. Hinayaan na lang niya ang mga kaibigan magtalo. Kailangan niyang makaisip kung paano susuyuin ang asawa. Handa siyang paghirapan ang lahat bumalik lang sa kaniya ang asawa.

NAGHAPON siyang di lumalabas ng kaniyang kwarto. KInakatok lang siya ng Ate Emily niya kapag dinadalhan siya ng pagkain. Ayaw niyang makausap si Arvin kahit di ito umamin alam niya si Arvin yun. Ang laki niyang tanga di niya naramdaman ang pahahwak nito at kahit amoy nito di niya na kilala. Ano ba ang kailangan sa kaniya ng asawa?

Narinig niya may kumakatok sa pinto. Di naman niya sinasara ang pinta pero sa respeto nila sa akin di nila ito basta binubuksan.

"Pasok!" Tungon ko sa kumakatok.

"Ate meryenda po! Nagluto si nanay ng saging may asukal. Alam ninyo po ba ang sinulbot? Masarap ito!" Masayang saad nito.

"Talaga?"

"Talagang talaga! Kain na po tayo!"

Mabuti pa ang mga bata. Walang problema. Masaya! Walang iniisip na ikakasama ng iba. Kung pwede lang bumalik sa pagkabata gagawin niya. Noon ang iniisip lang niya mag-aral at maglaro.

"Kiko, magsaya ka muna ha! Wag magmadali! Ha!"

"Bakit naman ate Dap?"

"Hmmm, mahirap pang ipaliwanag sayo kasi bata ka pa medyo komplekado ang lahat pero kapag malaki ka na malalaman mo rin..."

"Dap, may bisita ka! Haharapin mo ba o hindi?"

"Si Arvin po ba?"

"Sinong Arvin Ate Dap?" Walang malaya na tanong ni Kiko sa kaniya.

"Anak, wag makisabat sa usapan ng matatanda. Please puntahan mo ang tatay mo sa ibaba at sabihin mo magpatay ng manok na tagalog para sa mga bisita natin..."

"Opo!" Tatakbong lumabas si Kiko. Nang nakaalis na ang bata binalingan ako ni Ate Emily.

"Dap? Ano na?"

"Ate parang napakadami yata ng bisita at ipagluluto pa ninyo!" Nagtatakang wika niya dito.

"Madami sila Dap. At ang gugwapo lahat! Nakakakilig silang lahat at nakakainsulto dahil nanliliit kami sa tangkad. At si Miguelito na pa ka gwapo ngayon mukhang aakyat ng ligaw..." Ani Ate Emily.

"M-mukhang madami tayong bisita? At si Miguel aakyat siya ng ligaw? Kanino?" Tanong ko dito na parang walang alam. Hay Dap nagtanong ka pa alam mo naman kung sino na si Miguel. At di rin niya na isip na Arvin Miguel ang tunay na pangalan ni Arvin. Ay bobo talaga.

"Naku kang bata ka alangan naman sa akin? Sino ba ang dalaga dito? Ha? Tama na yang tampong purorot mo babain mo na si Miguelito. At magkakulay ang buhay ng bahay na ito. La ... la... la... la..." lumabas na ito na himig na kumakanta ng panukso.

Dap, kaya mo yan! Harapin mo siya at kausapin di lahat ng oras pwede mo siyang pagtaguan.

~