A Twist Of Fate (My Uncondition Love) ✔️

UL 47

Tahimik ang bahay ng dumating kami. Di na pumasok si Miguel dahil baka daw nag-aalala na ang magulang nito sa kaniya. At malayo layo rin daw ang lalakadin niya. Mabuti na lang nahihintay si Kiko sa bakuran ng bahay nila.

"Kiko bakit ang sobrang tahimik? Asan sina ate Emily?" Tanong ko sa batang makulit.

"A- E- , may pinumtahan lang daw sila! Halika na ate Dap at malamig na dito sa labas." Ani Kiko.

Inalalayan ako nito hanggang makapasok kami sa loob. Pagkasara ng pinto may yumakap sa akin at na amoy ko na kung sino ito. Di ko mapigilan ang aking sarili na mapaiyak dahil na miss ko ang taong ito. Halos pitong buwan na kami di nagkakausap. Alam naman niyang madami itong itatanong sa kaniya bakit niya ginawa ang mga bagay na yon.

"I miss you, baby!"

"I miss you too, dad!" Iniharap siya nito. Di na nila mapigilan mapaiyak pareho. "Daddy, I'm sorry po! It isn't my intention not to telling you, but -"

"Maupo muna kayo mag-ama." Pinutol na ni Elaine ang pag-uusap ng kanina mag-ama. Tiningan niya ang asawa na parang binalalan sa ano mangsasabihin. Napag-usap nila na wag pasasamain ang loob ng anak. Pinaliwanag niya na intindihin ito at wag sumbatan. Di makakabuti sa anak nila ang pagagalitan pa ito. Nangyari na ang lahat ng pare pareho di nila alam. Nagdesisyon si Dap na ayon sa sarili at di nagpapadikta kung kanino. Nakita niyang pinunasan ni Stanley ang mata ng anak at mismong mata nito. Ang sarap pagmasdan ng kaniyang mag-ama.

"Ma, kayo pala! Kailangan kayo dumating?" Inilahad niya ang kaniyang kanang kamay sa ina.

"Andito na ako anak!" Hinagip niya ang kamay ng anak. "Kamusta ka na dito?"

"Okay naman po! Makakatuwa ang mga bata dito! At maganda naman po ang pakikitungo nila sa akin..."

"Mabuti naman kung ganon, princess! Nakikita ko sa mukha mong mas gumaganda ka ha!" Biro ng ama niya.

"Dad, naman!"

"Naku Sir madami po nagpapalipad ng hangin dito. Sabi ko di pwede kasi ako ang magiging asawa niya.." singit ni Kiko.

Sabay sabay silang tumawa sa sinabi ni Kiko.

"Mabuti naman kung ganon. At least may nagbabantay sa princess ko!" Ani Stanley.

"Halika na kayo at nakahain. Masama maghintay ang pag-kain..." tawag ng kaniya lola galing sa kusina.

Masaya ang naging hapunan nila. Naramdaman may kaunting tensyon sa pagitan ng kaniyang lolo at sa ama. Pero di lang nila pinararamdam sa kaniya.

ANDITO sila dalawa ng daddy niya sa veranda ng bahay.

"Dad, I know madami kang itatanong sa akin? Spill it!" Ani niya.

"Baki mo ginagawa yun?" umpisa ng tanong ng ama.

"Dad, alam ko di ninyo maiintindihan ang desisyon ko pero isa lang ang maisasagot ko sayo. Mahal ko siya!"

Rinig niya ang pagbuntong hininga ng ama. "I understand anak! Pero madaming pa tayong makikitang donor. Not you! Look at your self! Doctor ka pero di mo magawa ang dapat mong gawin!"

"Dad! Masaya ako! Masaya ako sa nangyari. And I love him unreasonable...unintentional... unconditonal... dad, ginawa mo rin man ito di ba?"

Naramdaman na lang niya niyapos siya nito. "Sorry, anak! So sorry! Wala ako nang kailangan mo ako! Dapat ako ang nag-aalaga sayo! Ako dapat! At di ibang tao..."

"Dad, tama na po! Wala kayong kasalanan. Desisyon ko po ang lahat kaya wag ninyong isisi ang lahat sa inyo. Nagmahal lang ako at sa pagmamahal ko yon na patunayan ko na di lahat ng nagmamahal ay kailangan may mga kondisyon..." gumanti ako sa yakap nito.