Ve ben, ne zaman gözlerine benzeyen bir çift göze denk gelsem, Şaraptan şiirler yudumluyorum...
Yutkunurken boğazımdan geçen sıcak alevleri hissederek Yokluğunla ısınıyorum.
Adımlarımı attığım her sokakta seni buluyorum
Ve seni her buluşumda kayboluyorum
Ağır ve sessiz geçiyor zaman,
Sensiz ve kimsesiz
Yüreğim elimde yürüyorum, yüreğim hissiz...
Hissiz, kimsesiz
Ve sensiz...
En çok bu yakıyor canımı Titriyorum.
Sonra bir rüzgar esiyor ansızın,
Senin kokun doluyor burnuma
Ve sen tohumun toprağa karışması gibi karışıveriyorsun ruhuma İçlerime kadar işliyorsun belki de ta derine
Ölesiye dokunmak istiyorum ellerine
Derinliğin içinde, kayboluyorum
Yokluğundaysa yok oluyorum
Kayboluşlarında,yokluğunda her şeyinde kararsızım
Ve yine bir gece vakti aklıma düştün ansızın
Yüreksizim, yüreksızım.
Yokluğunda kırık kanatlarım...
Bu kollektif şiir için arkadaşlarıma teşekkür ediyorum.
Yazarlar: Cemre Oğuz, Duygu Korkmaz, Elia, Emrecan Doğan
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiirsel Damlalar
PoetryŞiir yazmak âşık olmakla eş değerdir. Herkes sever ama âşık olamaz aslında birçoğu... Âşık olduğunu sanar ama sadece sevmiştir. Sevgi sıcak bir közken; Aşk yüreğe düşen cemredir. Dedim ya, herkes sever ama herkes âşık olamaz. Herkes yazabilir, Ama...
