Çocuk kal!
Yüreğin daima tertemiz
Yanakların hep al al
Çocuk kal be...
Çocuk kal.
Büyümek küçültüyor vicdanları.
Sen büyüme!
Sen!
O!
Siz!
Hey siz, oradakiler!
Büyümeyin olur mu?
Alışmayın hep şaşırın her gökkuşağı çıktığında.
Sevinçten havaya uçun her kar yağdığında.
Kardan adam yapın ve havuçtan burun yapmayı unutmayın ona...
Büyümeyin.
Çünkü büyümek acı.
Büyüyen her küçük çocuk tattı acıyı.
Çünkü büyümek yüktür içinizdeki çocuğun omuzlarına.
Çünkü büyüdükçe küçülür hayâl dünyalarımız da...
Çünkü biz büyüdükçe küçülür yüreklerimiz aslında
Çünkü büyümek küçülmektir de aynı zamanda...
Bu dünya çocukların olsun.
Her yer çocuk yürekli yetişkinlerle dolsun.
Şüphe bilmez çocuk kalbi.
Acı bilmez minik yürekleri.
Bir haberdir kinden, nefretten
Haberi yoktur cinayetten,
Şiddetten...
Diyorum ki dostlar,
Keşke çocuklar yönetse de bu dünyayı, neşeyle gülümsese bulutlar...
İçimizi ısıtsa neşeli kahkahalar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiirsel Damlalar
PoetryŞiir yazmak âşık olmakla eş değerdir. Herkes sever ama âşık olamaz aslında birçoğu... Âşık olduğunu sanar ama sadece sevmiştir. Sevgi sıcak bir közken; Aşk yüreğe düşen cemredir. Dedim ya, herkes sever ama herkes âşık olamaz. Herkes yazabilir, Ama...
