Evet unuttum seni eminim.
Dokunduğun ellerimi yıkadım.
Kestim kokladığın saçları kökünden.
Ve yıkayıp yastıkları, arındırdım kokundan.
Evet unuttum seni eminim.
Olur olmaz fışkırmıyor yaşlar gözpınarlarımdan.
Ve evet. Evet unuttum kahrolası
Senle dolu en güzel anıları.
Evet unuttum seni eminim.
Ama inan bugün ben, ben değilim.
Susturdum içimin çığlıklarını
Ve boğup attım kenara bütün haykırışları.
Evet evet unuttum seni.
Unuttum seni eminim.
Peki söyler misin, neden ben ben değilim?
Beynimi oyarcasına her gece
Ve her sabah
Ve her uyuduğumda
Ve her uyandığımda
Göz kapaklarımı yırtarcasına çullanan hayalini öldürdüm eminim.
İçimdeki seni öldürdüm eminim.
İçimdeki seni öldürdüm sevgilim.
Öldürdüm seni, beni sevmeyenim.
Evet unuttum seni.
Hem de öylesine unuttum ki,
Kokun sızlatmıyor artık burun direklerimi.
Öylesine sildim ki seni hayatımdan,
Toprağa gömdüm senli pembe hayallerimi.
Seni öylesine unuttum ki!
Öylesine unuttum ki buğulu gözlerini,
Ben ben olmaktan çıktım yok oldum.
Çünkü seni unutmak, unutmakmış kendimi.
Unuttum ben seni evet eminim.
Ve işte kimliğini kaybetmiş biriyim.
Yolunu kaybetmiş bunak gibiyim.
Seni unutuyor, seni hatırlıyorum.
Seni buluyor, seni kaybediyorum.
Sende kayboluyor, sende var oluyorum.
Unutmak?
Ahh tabii... Unutmak...
Seni unutmak,
Bir palyaçonun kahkahaları kadar sahte
Ve seni unutmak
Çocuğunu katleden bir anne kadar kahpe...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiirsel Damlalar
PoetryŞiir yazmak âşık olmakla eş değerdir. Herkes sever ama âşık olamaz aslında birçoğu... Âşık olduğunu sanar ama sadece sevmiştir. Sevgi sıcak bir közken; Aşk yüreğe düşen cemredir. Dedim ya, herkes sever ama herkes âşık olamaz. Herkes yazabilir, Ama...
