Koydum önüme yüzünün haritasını
Yüzünün coğrafyasını çalışıyorum
Ezberledim fotoğraflarına baka baka
Her bir kıvrımını yüzünün
Her bir ton farkını teninde var olan
Hepsini ezberledim
Yetmiyor
Yetmiyor fotoğraflar
Hatıralar yetmiyor
Anılar yetmiyor
Bana sen lazımsın
Bana sesin
Bana kokun
Bana dokun
Bana sen lâzımsın
Lâzım değil yokluğun
Gülüşlerini çizdim tuvallere
Öylesine ezberledim ki yüzünü
Kitabını yazdım her zerresinin
Gülüşlerini çizdim tuvallere
Tuvalde ölüm çizgileri
Gülüşün ölümümün tek faili
Ölümü dahi öldürmekti seninki
Gözlerin girdap kaybolup gittiğim
Sözlerin bıçak göğsümü deştiğin
Silişin ateş yüreğimi erittiğin
Bu da son bitişim
Sonum oldu son sözlerin
Şiirler yazdım seni içeren
Hikâyeler uydurdum sana dair
Hayaller kurdum maziye hasret
Yüreğimi zincire vurdum
Ya gel, ya da bit artık bende
Bitsin artık bu eziyet
Yüzünün haritasını ezberledi gözlerim
Oysa coğrafyam fazlasıyla zayıftı benim
Saçların güneş
Yüzün Toprak'ım
Gözlerin denizim
Uçsuzum, bucaksızım
Yüzünün haritası diyorum sevdiğim
Her bir zerresini ezberledim
Üstelik coğrafyam zayıftı benim...
Yaralı bir ceylandım bulduğunda
Daha çok yaralandım ben yokluğunda
Sahi yaramı sarmak için gelmemiş miydin?
Ben herşeyi unuttururum dememiş
miydin?
Haklıydın
Unutturdun herşeyi
Ama keşke öğretseydin
Bir de unutmayı sözlerini
Unutmayı hayalleri
Unutmayı gözlerini
Unutmayı güneş tenini
Unutmayı Toprak'lı hayalleri
Ve unutmayı seni...
Keşke öğretseydin gitmeden...
UNUTMAYI HERŞEYİ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiirsel Damlalar
PoetryŞiir yazmak âşık olmakla eş değerdir. Herkes sever ama âşık olamaz aslında birçoğu... Âşık olduğunu sanar ama sadece sevmiştir. Sevgi sıcak bir közken; Aşk yüreğe düşen cemredir. Dedim ya, herkes sever ama herkes âşık olamaz. Herkes yazabilir, Ama...
