Şiirsel Damlalar

Tüketim Çılgınlığı

Tüketiyoruz...
Çılgınlar gibi tüketiyoruz...
Doğayı tüketiyoruz,
Hayvanların neslini tüketiyoruz,
Hattâ vicdanlarımızı tüketip vicdansız geziyoruz.
Gittikçe soyutlanıyoruz.
Gittikçe yaralanıyor,
Gittikçe yalnızlaşıyoruz.
Gittikçe yalnızlaşıyoruz kardeşlerim.
Ve yalnızlaştıkça hırçınlaşıyor...
En yakınlarımıza güvenemiyoruz kardeşlerim
En yakınımız bile
Yılların dostları,
En yakın akrabalar,
Aile bireyleri,
20-30 yıllık eşler
Yılların sevgilileri
Aylarca belki yıllarca
Yediğinin içtiğinin ayrı gitmediği insanlar diyorum kardeşlerim...
En güvendiklerin...
En sevdiklerin...
Sadece çıkar peşinde olabiliyor.
Çıkarı kalmadı mı
Senle işi bitti mi
Artık yaramıyor musun işine
İhtiyacı kalmadı mı sana
Basıveriyor tekmeyi acımasızca
Çünkü insanlar diyorum kardeşlerim
Çünkü insanlar nankör
Çünkü insanlar kalleş
Çünkü insanlar var ya...
İnsanların çoğu ne güvenini
Ne iyiliği
Ne yardımı
Ne desteği
Ne sevgiyi
Ne gülücüklerini
Ne vaktini
Ne yıllarını
Ne emeklerini
Ne gayretlerini
Hiçbir şeyi kardeşlerim
İnsanlar hiçbir şeyi hak etmiyorlar.
Biri çıkıyor güveniyorsun
Kazık atıyor.
O gidiyor sonra güvenemiyorsun kimseye
Sonra biri de çıkıyor
Zor güç güveniyorsun yine
Güvenmek istiyorsun
Sevmek...
İnanmak birilerine.
Ama sonra vakti gelince
Bitince menfaatler
Girince araya mesafeler
Düşüyor maskeler birer birer
Gerçek sandığın herşey yalanmış meğer

O da gidiyor sonra
Yine bir süre güvenemiyorsun kimseye
Ta ki karşına yeni biri çıkıp
Güven kazanıp güvenini kırana kadar.
Sonra yine aynı şeyler...
Kısır döngü.
Güvenmeyeceksin be kardeşim
İnanmayacaksın gülücüklere
Kanmayacaksın bakışına sarılışına
İnanmayacaksın sen bıraksan ben  bırakmam laflarına
Tıpış tıpış bırakır
Öyle bir bırakır ki neye uğradığını şaşarsın.
Öyle bir bırakır ki varlığından bile haberdar olmazsın.
Sen bıraksan ben bırakmam diyen öyle bir değişir ki
Tanıyamazsın
Karşında gördüğün adama hayretler içinde bakakalırsın
Çünkü insan diyorum güzel kardeşim.
Çünkü insan bir kedi bir köpek değildir.
Ekmek yediği kaba pisler insan...
Bir zamanlar canı ciğeri olana bir anda düşman kesilir
Çünkü insan dediğinin sevgisi de ilgisi de tahammülü de
Menfaatinin bittiği yere kadardır...
Bitince menfaatler çekilince denizin suyu
Kurda kuşa yem olursun
Adın anılmaz...
Tüketiyoruz kardeşlerim
Tüketiyoruz
Aşkı tüketiyoruz
Sevdayı tüketiyoruz
Dostluğu kardeşliği tüketiyoruz
Doğayı hayvanları tüketiyoruz
Temiz havayı suyu tüketiyoruz
Yok ediyoruz aşkı
Temiz yürekleri
Kırıyoruz bebek yürekli insanları
Değiştiriyoruz onları
Kötü insanlar yaratıyoruz onlardan
Kötü insanlar yaratıyorlar bizden
Tükendikçe tüketiyor
Tükettikçe tükeniyoruz...