Şiirsel Damlalar

19- Çocuk yetiştirin canavar değil

Çocuklar sevgi doludur. Sevmeyi en iyi bildiğimiz zamanlardır çocukluk... Nefret dolu çocuk yoktur. Sonradan büyüklerden öğrenirler nefreti, kötülüğü...

Psikopat, ruh hastası canavarlar değil çocuk yetişirin!

Çocuk masumdur. Doğuştan en temiz duyguları barındırır içinde. Her insan temiz doğar. Bazıları kirlenirler sonradan.

Canavar değil, çocuk yetiştirin. Her canlının yaşama hakkı olduğunu, başkalarının haklarına saygı duymak zorunda olduğunu öğretin.

Çocuklar görüyorum masumiyetten uzak. Ama onların da suçu yok, suç ailede/çevrede. Çocuk belirli bir yaşa kadar çevresindekileri model alır. Bunu hepimiz biliyoruz. Yani sen güzel ablacım, sen evladın sokakta masum masum oturan köpeğe taş atmaya kalktığında gerekli tepkiyi vermez susarsan, yaptığının yanlış olduğunu ve doğrusunun ne olduğunu anlatmazsan bu çocuğu bizzat kendi ellerinle bir canavara çevirirsin. Bugün köpeğe taş atar, yarın kediye tekme, öbür gün cam çerçeve indirir, öbür gün komşunun çocuğunu döver. Biraz büyür kedi keser, fırsatını bulduğunda hayvanlara eziyet eder. Bir gün gelir bir başkasının haklarına tecavüz eder. Hırsızlık yapar. Tecavüz eder. Hattâ ve hattâ en sonunda cinayet işler.

Sanıyor musunuz ki katillerin ilk cinayeti öldürdükleri insandır? Bir canın gözünün içine bakarak canını almak kolay mıdır? Cinayetlere hayvanlardan başlıyor, daha sonra insanlara geçiyor katiller. İstediğiniz kadar araştırın. İstatistikler var. Seri katillerin neredeyse hepsi cinayetlerine hayvan cinayetiyle başladıklarını itiraf etmişlerdir. Bu olay domino taşlarına benzer. Bir önceki taş yıkılınca ucu size değer ve yıkılacak olan sizsinizdir artık. Eylemlerin sonucu sizi de bağlar en sonunda.

Toplumun düzelmesi eğitimden geçer. Evlatlarınızı, kardeşlerinizi, anne babalarınızı, arkadaşlarınızı, akrabalarınızı, öğrencilerinizi eğitin. Onlara bu dünyanın biz insanlardan ibaret olmadığını, yaşama hakkı olan başka canlılarında olduğunu ve aramızda bu anlamda hiçbir fark olmadığını anlatın. Biz nasıl istemezsek kolumuzun, bacağımızın, kulağımızın vahşice kesilmesini, onlar da istemiyor. Biz nasıl acı çekiyor ve acıdan kaçıyorsak onlar da kaçıyor. Bu dünya hepimizin ve biz bu dünyayı onlarla paylaşmak zorundayız. Hiçbir insana, hiçbir hayvana ve bizzat doğanın kendisine zulmetmeye hakkımız yok. Bütün eylemlerimizden sorumlu olduğumuzun, her bir hareketimizin bir sonucunun olduğunun ve başka bir canlıya verdiğimiz her türlü zararın en sonunda kendimize döneceğinin bilincinde olarak yaşayalım. İçimizdeki insani duyguları kaybetmemek adına insanca yaşayalım...