Şiirsel Damlalar

8

Karşılıksız seviyorum doğayı.
Ben bir garip doğa aşığı.
Ben insanların şaşkınlıkla baktığı,
Hatta bazen garip bulup, kaçtığı,
Bir garip doğa aşığı.
Kuşların şarkılarına âşık olmak ne zamandan beri suç oldu?
Ağaçların hışırtılarıyla muhabbet etmek ne zamandan beri delilik?
Doğanın fısıltılarını gizlice dinlemem girer mi hayatın gizli alanına karşı suçlara?
Bir barınakta nefret dolu bakıcısından tekme yiyen bir köpeğin haykırışlarını duysam mesela?
Hakim Bey, ne ceza verirsiniz bana,
Çıksam. Dünyanın en ortasına çıkıp haykırsam içimdekileri bütün çıplaklığıyla?
Ne olur bedeli anlatsanıza.
Bir kadına tecavüz eden, bir hayvanı eziyetle katleden insanlara verilen cezadan ne kadar fazla ceza alırım her yere sevgi temalı afişler assam?
Duvarlara şiirler kazısam kaç yıl yatarım, en azılı katiller, tecavüzcüler dışarıda rahatça gezerken?
Sorsan herkes iyidir.
Ama kendi çıkarı için bir başka canlıyı katledebilen biri ne kadar iyi olabilir?
Ve kendi yaşam alanını katleden biri ne kadar zeki?
Ah...Tabii...
Ben bir garip doğa aşığı.
Bunlar da kafayı yemiş birinin zırvaları.
Toplumda el üstünde tutulmak için,
Vurmalı, kırmalı, bencil olmalı,
Tahrip etmeli doğayı
Ve katletmeli masum canlıları
Aranıza girmem için bunlar gerekli değil mi?
Sizden biri olmam için?
Ama yine de ben her sabah penceremi açıp güneşi sımsıkı kucaklayacağım
Kuşlara ıslık çalıp, kedilere göz kırpacağım
Ağaçların yapraklarını okşayıp,
Köpekleri selamlayacağım.
Ve evet... Evet ben...
Ben kötü insanlardan farklı olacağım.
Ve kötülüklerin kökünü kazımak için açtığım savaşı ya kazanacağım ya da bu uğurda canımdan olacağım...