Şiirsel Damlalar

13

Yağmurda ıslanmış bir çocuk gibi çaldım kapını bir gece
Öylesine muhtaç
Öylesine utangaç
Ve ben, senin adınla büyüyorken her gece
Uzaklığın hançer gibi saplanırdı kalbime
Islak saçlarım yüzüme yapışırken
Ve koşarken
Saçlarım sırtımı her kırbaçlayışında
İnadına, daha çok hırsla koşuyordum sana
Saç tellerimin birlik olup
Narin sırtımı kırbaçlamasına aldırmadan...
Gözyaşlarımı ayıramıyordum yağmurdan
Sahip çıkamıyordum onlara
"Bunlar benim gözyaşlarım"
"Bakın ağlıyorum" diyemiyordum.
Yağmurun maskesi altına gizliyordum onları
Yağmura karışıyordu sel gibi akan yaşlar
Ve deliriyordu yağmur her damla gözyaşıyla
Saçlarını yoluyor, çıldırıyordu yağmur...
Gürlüyordu bulutlar hırsından...
Ve her adımımın arkasından bir yıldırım düşüyordu
Yaralı yüreğimi yakıp kül ediyordu
Ne şimşekten korkum vardı
Ne yağmurdan bıkkınlık...
Geçmişinde kaybolmuş bir bunak gibi
İnatla seni hatırlıyor, inatla seni unutuyordum
Geçmişimi arıyordum
Ve geleceğimi...
Ararken neyin aradığımı unutur oldum telaştan,
Sarhoşluğundan...
Aklımı okuyordun sanki
Duygularımı bütün deliliğiyle canlandırabiliyordun uçsuz bucaksız gözlerinde
"O kadar da değil" , " Hadi canım"
Hani var ya şu senin meşhur lafların
İşte onlar...
Tam da bunlar geçiyordu aklından o an
Bir yandan kucaklayıp avutmak istedin beni
Bir yandan da korku sardı kalbini
"Defol git!" demek de geldi içinden
"Hadi gel!" demek de...
Hatırlar mısın?
Yıllar önce,
Ellerinden kayıp düşen bir bardak gibi
Düştüm kalbinden
Paramparça, tuz buz olmuş koca bir hiç!
Toparlanıp gelebilir miyim sana?
Her bir zerremi pür dikkat birleştirsen
Döner miyim eskiye?
Sizin oralarda yapıştılır mı ki kalp kırıkları?
Sona geldik bak...
Sonunda bitti her şey
Bütün kararsızlıkların içinden ufak bir karar
Bütün karanlıkların içinden cılız bir ışık
Bütün belirsizliklerin içinden ufak bir belirti çıktı
Sonunda...
Işık yandı
Ya da söndü
Ama kararsız değil artık
Yanıp sönmüyor durmadan
Ya da loş değil
Bizim için her şey bitti
Ya da yeniden başladı
Ama hiçbir şey aynı kalmadı...