Şiirsel Damlalar

3

Gittim...
Ve adım adım uzaklaştıkça parmak uçlarına kadar âşık olduğum adamdan...
Bittim...
Bir mum misali
Bir kibrit çaktın varlığıma
Ve kendi kendime erimeye terk ettin beni.
Aşktın.
Çünkü insafsızdın.
Çünkü bilirim, aşk insafsızdır.
Hayat rolleri dağıtmıştır.
Aşk yakmak için vardır.
Âşık yanmak için.
Mâşuksa bu yangını çıkarıp izlemek için.
Eğer alevlere atılmamışsa yüreğin,
Gözyaşların yastığını ıslatmadıysa en az bir kez,
Sen âşık olamazsın,
Kandırma kendini.
"Âşıktım ama sıkıldım. Bitti işte." türünden sözler aşkın tabiatına, edebiyatına, ruhuna aykırıdır.
Aşka aykırıdır.
Çünkü aşkın bitmesi için sen bitmelisindir.
Bütün kalbini, ruhunu, hislerini eritip yerine yeni bir sen inşâ etmelisindir.
Ve inan, öyle kolay bir iş değildir bu.
Yeni bir sen yaratmaktır bu.
Değişirsin.
Eğer toparlanmak istiyorsan değişmelisin zaten.
Onun öptüğü dudakları silmeli,
Onun dokunduğu saçları kesmeli,
Onun olduğu resimleri yok etmeli,
Onun sevdiği her şeyi söküp atmalısın içinden.
Hattâ bütün bunlar, sana ait bir uzvunu koparıyormuşçasına acı verse de, yapmalısın.
İnatla savaşmalısın.
Ölümü dahi göze almalısın.
Öyle 3-5 kişiyle tanışıp, onlarla takılıp vakit öldürürsen aşkı daha derine gömer, en derine iter bir daha da söküp atamazsın.
Ve o en derine inen, bir gün öyle güçlü çıkar ki karşına, sen bile şaşırırsın.
O yüzden sen sen ol aşkı hafife alma.
Sonra bir bakarsın yüreğinin derinliklerinden bir sızı benden kalma,
Uyanır, saldırır yüreğine bir gece insafsızca.
Ve yere devirir o şahane gururunu yıllar sonra...