Babacığım ben seni fazlasıyla özledim
Saçına sakalına hasret kaldı gözlerim
Gelmezsin geri artık bunu iyi bilirim
Ama her gece yine ben yolunu gözlerim.
Yok mu iyi geceler busesi yanağıma?
Ben sana sarılmadan uyuyamam ki baba.
Gelip üniformanla uzansan şu koltuğa
Uzansam da dinlensem, sıcacık kucağına
Ana-baba yitirmeden olgunlaşmazmış insan,
Keşke sen olsaydın da ben ham kalsaydım babam,
Sensiz, çok soğuk bu ev buz gibi oldu odam
Buz tuttu şu yüreğim, oldum bir kardan adam.
Dokunmadım eşyaların duruyor hâlâ aynı,
Çevremde bunca insan, bir tırnağın yapar mı?
Bu nasıl acı böyle, buna can dayanır mı?
Ruhumu yaktı babam yokluğunun acısı.
Bebeğim derdin bana bebeğindim ben daha,
Gitmen için henüz erken değil mi baba?
Son bir kez bari öpsem, sarılsam bir kez daha,
Hadi otur yanıma bir şiir oku bana.
Acelen nedir böyle kal baba biraz daha,
Kulağıma bir kaç güzel şiir daha fısılda,
Bak kuşlar uçuşuyor, ötüşüyor havada,
Ne olursun benimle birazcık daha yaşa.
Senin ciğer bittikçe benim içim kan ağlar,
Gelmez elimden birşey, kapımda pişmanlıklar,
Kalmadı gözümde yaş, dünya gelir oldu dar,
Deva değil derdime ne ana, ne gardaş, ne yar...
Veda etmek bu denli zor imiş bilmez idim,
Ben senden önce henüz hiç acı çekmemişim,
Küçüktüm daha baba,olgun değil ham idim,
Ben senli hayalleri fazla erken yitirdim...
Arada sırada uğra bana,
Arada bir de olsa uğra rüyalarıma,
Bir gülücük yerleştir kızının yanağına,
Yaşla dolup yeşerdi minik yastığım baba...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiirsel Damlalar
PoetryŞiir yazmak âşık olmakla eş değerdir. Herkes sever ama âşık olamaz aslında birçoğu... Âşık olduğunu sanar ama sadece sevmiştir. Sevgi sıcak bir közken; Aşk yüreğe düşen cemredir. Dedim ya, herkes sever ama herkes âşık olamaz. Herkes yazabilir, Ama...
