Küçüktü kız,
Minnacıktı.
Kocaman bir adam sevdi.
Büyüktü adam,
Ve küçüktü kız.
Büyük hayalleri vardı küçük kızın.
Küçük gemiler yüzdürürdü küçük kız büyük okyanuslarda.
Küçüktü kız ama büyüktü hayalleri.
Sığmak zor geliyordu koca dünyaya.
Dar geliyordu koca dünya küçücük kıza.
Küçüktü kız,
Minnacıktı.
Kocaman bir adam sevdi.
Ve kocamandı pamuktan hayalleri.
Küçüktü kız,
Ellerinde pamuk şekeri,
Ayağında kırmızı patikleri,
Sevse de salıncakta sallanmayı,
Erken büyümek zorunda kalmıştı küçük kız.
Küçüktü kız oysa,
Minnacıktı.
Boyundan büyüktü
Sırtındaki yükü.
Küçüktü kız,
Ama güçlüydü.
Çünkü umutluydu.
Büyük umutları vardı küçük kızın.
Küçücüktü kız,
Küçücüktü ama
Büyük bir adam sevdi.
Parmak uçlarına kalktı küçük kız
Yetişmek, yaslanmak için büyük adamın büyük göğsüne.
Küçüktü kız.
Ama büyüktü kalbi.
Bu yüzden kocaman bir adam sevdi.
Küçüktü kız,
Kocamandı adam,
Kocamandı aşk.
Küçüktü kız,
Düşüp duruyordu sürekli.
Ve büyük adam geldi.
Tuttu elinden küçük kızın,
Kaldırdı ayağa ve
Öptü yaralarını küçük kızın.
Gülümsedi küçük kız.
Gözyaşlarının kırmızı yanaklarında bıraktığı ize aldırmadı.
Tuttu küçük kız büyük adamın elini,
Ve sonra
Küçük kız ile büyük adam
El ele birlikte yürüdüler mutluluğa...
Sonsuzluğa...
Küçük kız adamı daha büyük sevdi,
Ve daha büyük sevdi büyük adam küçük kızı..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiirsel Damlalar
PoezjaŞiir yazmak âşık olmakla eş değerdir. Herkes sever ama âşık olamaz aslında birçoğu... Âşık olduğunu sanar ama sadece sevmiştir. Sevgi sıcak bir közken; Aşk yüreğe düşen cemredir. Dedim ya, herkes sever ama herkes âşık olamaz. Herkes yazabilir, Ama...
