Gece sessizdi,
Ben sensiz.
Sessizdi karanlık
Ve yorgundu hayaller.
Düşlerimden hiç vazgeçmeyen ben,
İşte sonunda vazgeçmiştim herşeyden.
Gece sessizdi,
Karanlıktı gece,
Soğuktu.
Işığı kapattım.
Yorganın altına saklandım
Ve sabaha kadar hıçkıra hıçkıra ağladım.
Kimse duymadı.
Zaten kimse duymazdı,
Zaten kimse duymaz sessiz çığlıkları...
Ben bu gece
Ben dün gece
Ben önceki gece
Ben gittiğin gece
Durmadan
Sabaha kadar
Aralıksız
Hıçkıra hıçkıra ağladım.
Sabah oldu
Aynaya baktım,
Kendimi tanıyamadım.
Ben bu gece
Ben dün gece
Ben önceki gece
Yokluğuna ağladım.
Sensizliğe ağıt yaktım.
Vazgeçişlerine küfrettim
Ve vazgeçemeyişlerime.
Ben dün gece...
Ondan önceki gece
Ve ondan bir önceki gece
Ben dün gece öldüm oğlum
Önceki gece de...
Ondan önceki gece de...
Gittiğin geceden beri
Ben her gece
Tekrar tekrar
Bir daha
Yeniden
Öldüm oğlum
Her gece tekrar öldüm.
Acımasızlıktı bu
Katiller bile
Cellatlar bile
Avcılar bile
Bir vuruşta öldürürlerdi kurbanlarını
Ben bu gece
Ben dün gece
Ben önceki gece
Ben her gece öldüm oğlum.
Bunca zaman yüzüme gülerken
Aslında içinden geçenleri öğrendiğimde
Bunca zaman hakkımda neler düşündüğünü duyduğumda
Bunları ancak bunca zaman sonra söylediğinde
Kalbime sıcak, keskin ve uzun zamandır gizlice bilediğin o bıçağı sapladığında öldüm oğlum.
Ben bu gece
Ben dün gece
Ben önceki gece
Ben tekrar tekrar öldüm her gece
Her gece tekrar öldürdün beni her gece
Tek bir sözünle...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiirsel Damlalar
PoezjaŞiir yazmak âşık olmakla eş değerdir. Herkes sever ama âşık olamaz aslında birçoğu... Âşık olduğunu sanar ama sadece sevmiştir. Sevgi sıcak bir közken; Aşk yüreğe düşen cemredir. Dedim ya, herkes sever ama herkes âşık olamaz. Herkes yazabilir, Ama...
