Unfriended

Chapter 22: Hard Times

"Ano naman gagawin natin sa condo mo?" Tanong ko habang nakasakay kami sa kotse niya

"Hmm. Wala? Gusto lang kitang makasama."

Eneebeee! Haha ako na kinikilig.

"Are you blushing?" Tanong niya.

"A-Ahh! Hindi. Blush on yan. He-he-he."

Natawa siya. Nagulat ako ng hawakan niya yung kamay ko at hinalikan yun. Habang nagdidrive siya.

"Babe.." Tawag ko sa kanya. Sht! Ang bilis ng tibok ng puso ko. Ganito na ba epekto niya saakin?

"Thank you.." Sabi niya at tumingin saakin. Nagtititili na ako sa utak ko! Pak dis. Ang gwapo niya talaga. Nakagat ko ang ibabang labi ko sa pagpipigil ng ngiti. Kinikilig kasi talaga ako eh.

Ngumiti siya saakin. "Para saan naman yang thank you mo?"

"Hahah. Wala. Bawal na ba magthank you?"

"Hindi naman. Weird mo."

Nginitian niya lang ako at mas hinigpitan yung hawak sa kamay ko.

Alam ko sa panahon na 'to, hindi parin niya ako mahal. Masakit, oo. Wala naman akong magagawa. His my weakness. Pag sakanya lumalambot ako. I'll do everything to win his heart. I will.

Ng makarating kami sa condo niya, wala naman kami magawa. Siguro pinapunta niya lang ako dito dahil naalala na naman niya si Maica. Kahit ako yung nandito para sakanya iba parin pala talaga tinitibok ng puso niya at duon ko hindi natalo si Maica.

"Kumain ka na ba?" Tanong sa kanya, "Hindi pa." Sagot niya, so I decided na ipagluto siya. Hindi pa ako ganon oagaling magluto pero kakayanin ko!

"Do you want me to cook?" I ask. He shrugged. Haist! Sabi ko nga e. I straight to his kitchen and find stuff na sa tingin ko kakailanganin ko. I decided to cook sinigang. Yun palang kasi yung alam kong perfect na niluto ko. Shempre pabida ako! I prepared the ingredients. It took almost 1 hour when I satisfied in the taste. "Babe! The food is ready." I shout. He came to the kitchen. And I was in full smile. "It looks great. Masarap naman kaya? Haha kidding." I gave him his plate and fill it with rice.

"Why don't you try it?" I tease him. Haha I know masarap yuon. Confident ako. "You cooked my favorite. And it was great. Pero mas masarap parin yung kay Maica- Errr. I mean its.."

"Okay lang."

Pero ewan ko para naman niya kong sinampal nun na hindi niya talaga kayang ipagpalit si Maica. Parang gusto kong umiyak. Kasi maman lahat ma ginawa ko eh, wag lang niya mabanggit yung pangalan ni Maica. Respeto man lang diba? Pero wala eh.

"Sorry Pia."

"Okay lang Jake. Sige kumain ka na."

"No. Hindi ko talaga sinasadya. Sorry, alam kong ang hirap sa part mo to. Na ikaw ang kasama ko. Ikaw ang girlfriend ko pero iba yung gusto ko, iba yung hinahanap ko. Ang selfish ko."

"Ginusto ko naman eh."

"Sorry tlaga Pia, I promise pag magkasama tayo. Wala ng Maica. Promise!"

Tumango nalang ako at iniwan na siya duon. Alam ko wala akong karapatan magpaka-emotera. Pero tangna! Tao din ako, nasasaktan din ako. Para naman niya kasing ipanapamukha na hindi ko kayang pantayan si Maica. Ano ba meron sa kanya?!

Inexpect ko naman na 'to e. Alam ko na magyayare to pero hindi ko alam na ganito ako maapektuhan.

*RING!* *RING!*

hinanap ko yung bag ko. Nang makuha ko, si Kent pala yung tumatawag.

"O?"

"Hello? Sophia."

"Hm?"

"..."

"Hello? Kent? Andyan ka pa ba?"

"..."

"Tss. Kent, ganito ba talaga kasakit magmahal? Akala ko naman kasi madali lang, masakit pala. Haha takte bes. Kelan ba ako sasaya? Kelan ba magiging ako?"

"Okay lang yan. Nandito pa naman ako. Para sakin, nag-iisa ka lang. Walang hihigit pa sayo. Milagro ka ng buhay ko eh."

"Hahaha. Sana ikaw nalang no? Sana sayo nalang ako nainlove. Pero ala eh. Nilaan ka talaga sakin ni God bilang bestfriend. Hayy."

"..."

"Sige na Kent. Bye na."

Pinatay ko na yung tawag. Ewan ko pero tuwing kailangan ko ng magpaglalabasan si Kent lagi ang nakakausap ko.

"Babe."

"Oh? Tapos ka na?"

Kailangan kong itatak sa isip ko na di dapat ako sumuko. Kailangan kong lumaban, na sakin na siya eh. Ngayon pa ba ako bibitaw.

"Oo."

"Sige. Liligpitin ko na."

At akma akong pupunta sa kusina pero bigla niya akong hinapit sa bewang.

"Okay na babe. Okay na.."

Sana nga okay na.. Okay na ang lahat.