Maby This Time -5sos FanFiction, √ Twins deel 2-

H.34

P.O.V. Sabine
Ik pak mijn mobiel doe een leuk deuntje speelt. Ik zie dat Calum degene is die mij belt, ik neem op. "Hey Cal..." Zeg ik, ik kan niet eens uit praten of hij begint al. "Sabine je moet nú naar Sydney komen ik maak geen grapje Leo komt je ophalen en vermoorden." Zegt hij in een rap tempo. Ik verstond half niet wat hij zei. "Wat, wil je het even rustig herhalen?" Vraag ik terwijl ik naar mijn sleutels grabbel. "Sabine, je moet nú naar Sydney komen. Ik maak geen grapje, Leo komt je ophalen en vermoorden." Zegt hij nu rustig. Ik grinnik, hoe zou Leo mij ooit kunnen vinden. Hij denkt vast dat ik nog bij X factor ben, hij is daar nu vast heen denk ik. "Er zit een chip in je." Zegt hij. "Je kijkt teveel films Calum. Ik weet dat ik in gevaar ben, maar waarschijnlijk is Leo nu bij X-factor..." Zeg ik terwijl ik de deur open doe en naar binnen stap, ik doe mijn jas onhandig uit terwijl ik naar Calum luister. "Oke. Wat je ook doet ga niet naar huis." Zegt hij. "Oops, te laat... Luister, Leo zit hier echt niet!" Zeg ik. "Hoe weet je dat nou zo zeker?" Hoor ik een stem zeggen.

Shit. Ik staar naar Leo die in de woonkamer op de bank zit, roerend in zijn kopje koffie. "Sabine? Ey!" Hoor ik Calum bezorgd vragen. Ik reageer niet. "Heb je me gemist?" Vraagt Leo, ik sta nog steeds sprakeloos in de deuropening. "Emotioneel hoor." Zegt hij met een grijns terwijl hij opstaat. "Dat liedje van je." "Sabine?! Antwoord nou! Wie is dat op de achtergrond?"  Roept Calum bezorgd. Leo heeft mijn liedje gehoord.. Ik ga dood. Ik had naar Calum moeten luisteren. "Zeg je nooit dankjewel tegen mensen die je complimenteren?" Vraagt hij gemeen. Ik slik en staar hem aan, ik kan niet meer bewegen. "Sabine, ren!" Hoor ik nu Esmee zeggen. Leo loopt steeds dichter naar mij toe, voor ik na kan denken draai ik me op en open de deur.

Met mijn mobiel in mijn hand, op mijn panty en een kort jurkje ren ik naar het bos. Ik ren mijn benen zowat uit mijn lijf, ik zet de telefoon op luidspreker. "Sabine?" Hoor ik Michael bezorgd vragen. "J-ja." Hijg ik, ik ren nog steeds door. "Klim in een boom." Hoor ik Esmee zeggen. Ik kijk om me heen en zie een boom waar je best in kan klimmen. "O-oke." Stotter ik, ik raap mijn laatste kracht bij elkaar en grijp vast aan die tak. "Sorry Esmee. Ik kan niet met een mobiel in mijn hand klimmen, ik doe je even wegstoppen maar ik hang niet op." "Is goed." Ik stop mijn mobiel in mijn BH, want ja een jurk heeft nog steeds geen zakken. Ik probeer weer te klimmen, ik bijt mijn tanden op elkaar. Blote, zere voeten op takken is niet heel prettig ofzo. Ik klim omhoog en ga tussen een heel bedekt stuk zitten. Ik weet zeker dat hij mij niet kan zien zo. Ik zet de telefoon van luidspreker af en doe hem aan mijn oor. "Esmee? Ik zit in een boom en nu?" Vraag ik. "Heb je toevallig iets scherps mee?" Vraagt ze. "Nee, ik ben net afgekickt." Grinnik ik, ook al is er helemaal geen lol aan om te vluchten voor je leven."

P.O.V. Calum
"Er zit een chip in je arm, hij moet eruit." Zegt Esmee. "Ik heb wel een scherpe armband om, als ik die kapot maak dan kan ik daar vast wel mee snijden." Zegt Sabine. Ze gaat zichzelf open snijden... Ineens hoor ik een harde gil, gelach en de telefoon gaat uit. "ESMEE. WE MOETEN ERHEEN, NU!" Roep ik hysterisch.