Maby This Time -5sos FanFiction, √ Twins deel 2-

H.45

P.o.v Luke

Als ik naar beneden loop word het geschreeuw harder. Ik hoor Alleen Michael en Calum, ik zet een stap in de kamer en zie Ashton FaceTimen. Ik sluip naar Ashton toe en laat hem schrikken. Hij slaakt een hoge  gil en Brian komt niet meer bij van het lachen, 'hey Brian hoe is het daar?' Vraag ik. 'Koud' antwoord hij, hij pakt zijn Beanie en zet hem op en niet veel later haalt hij hem weer van zijn hoofd, ik doe snel mijn handen voor mijn ogen en zeg met een meidenstem. 'Ik hoef geen striptease te zien' Ashton pakt mijn handen en haalt ze weg. Daarbij raakt hij mijn pols verongelukt en ik slaak een pijnlijke gil. Ash kijkt me verbaast aan en niet veel later sluit hij FaceTime af en trekt mij mee de gang op...

'Waar denk jij dat je mee bezig ben, laat je arm zien' voorzichtig steek ik mijn arm uit, 'waarom?' Ik blijf stil, waarom ik het doe is de meest slechtste rede in de wereld. 'Waarom Lucas' zegt Ashton bozer, 'wat is er' roept Esmee naar beneden. 'Niks hoor' zegt Ashton. Ik hoor voetstappen de trap af komen en snel doe ik mijn armbandjes goed, 'Ashton Fletcher Irwin. Wat. Is. Er, en lieg niet' ik kijk hem hulpeloos aan. 'We hebben een gesprek' zegt Ashton simpel, ik slik straks draait ze zich ok naar mij en dan... 'Luke' vraagt Esmee zacht. 'Ja' ik kijk naar mijn voeten. 'Mag ik het weten?' Ik schut voorzichtig mijn hoofd. 'Zie je nou wel, ik word overal buitengesloten en mag niks weten' als ze dat heeft gezegd rent ze de trap op...

P.o.v Esmee

'Mag ik het weten?' Vraag ik zacht. Hij schut zijn hoofd. Ik probeer mijn tranen te bedwingen, waarom word alles voor me verzwegen. 'Zie je nou wel, ik word overal buitengesloten en mag niks weten!' Dan ren ik de trap op naar mijn kamer. Ik laat me op bed vallen en begin te huilen. 'Wat is er?' Vraagt Sabine. 'L-laat me m-met r-rust' snik ik zacht. Ik hoor de deur dichtgaan en ik begin weer te huilen...

P.o.v Luke

Sabine komt de trap af gestampt en kijkt ons beide boos aan. 'Wie van jullie twee heeft Esmee zo overstuur gemaakt' ik schrik, ik wilde niet dat ze overstuur raakte. Ik spurt langs Sabine de trap op naar Esmee haar kamer. 'Essie' vraag ik, ik hoor gemompel en open de deur. Ze zit verstopt onder haar dekens. Voorzichtig ga ik naast haar zitten, 'wa moe je, jukie houwe me ovelal buie dus... Wa moe je' zegt de stem van Esmee, heel soms tussendoor is er een snik te horen, 'het spijt me Esmee, ik ben gewoon door de war' zucht ik. Als ik zie dat Esmee niet beweegt sta ik op.    Ik loop naar de deur en daar staat Michael. 'Wie was het, jij of Ashton' zegt hij boos. Hij trekt mij aan mijn arm en sluit snel de deur. Ik kijk hem niet begrijpend aan. 'Door. wie. is. Esmee. Nu. Zo. Overstuur' zegt hij boos, hij duwt me boos tegen de muur. 'WIE!' Hij houd zich in om niet te schreeuwen...

P.o.v Michael

Boos kijk ik Luke aan, als het zijn schuld is. Ik Vermoord Hem, letterlijk. 'Mij' zeg hij zacht. Mijn handen vinden een weg naar zijn keel en sluiten het eromheen. Ik zie dat hij steeds moeilijker adem begint te krijgen en verstrak mijn greep nog iets meer. 'Wat denk jij dat je aan het doen ben!' Schreeuwt Esmee opeens boos. Ik laat Luke los en loop naar haar toe. 'Ik neem het voor je op Zusje, waardeer het' zeg ik boos. 'Ik kan het zelf ook oplossen hoor' zegt ze boos terug, ik haal uit woeden mijn hand omhoog...