Maby This Time -5sos FanFiction, √ Twins deel 2-

H.21

P.o.v Michael

'Jongens... Waar is Esmee?' Vraag ik. 'Geen idee, het is voor het laats dat ik haar twee uur geleden heb gesproken' zegt Ashton. Alarm bellen gaan in mijn hoofd rinkelen. 'En waar is Luke?' Vraagt Ashton. Ik loop naar buiten en kijk naar Esmee haar raam. 'Hij staat open' zegt Ashton. 'Dat zag ik ook nog niet' nou ik kattig. 'Gast je hoeft niet zo te doen.' Zegt Calum. 'Ik mis Sabine ook maar ik doe toch ook niet zo' ik kijk hem aan en draai me om. 'Opsplitsten! als ik ze vind ik ga ze beide streng toe spreken' zeg ik. Ashton pakt mij bij mijn pols. 'Wat is er Mikey... Je bent veranderd en veel beschermender tegenover Esmee. Ze is 20, al 20' zegt hij boos. 'Sorry hoor. Maar toen ik niet beschermend tegenover haar was toen probeerde ze zelfmoord te plegen het is gewoon moeilijk oke moeilijk' 'en wat denk je voor mij. Dat ik het niet moeilijk heb. I
JIJ ZIET HAAR NOG VERDOMME JIJ ZIET JE ZUSJE NOG ELKE DAG, IK ZIE HAAR AL EEN HALF JAAR NIET MEER!!' Roept Calum tranen stromen over zijn wangen en Ashton trekt hem in een knuffel. Hij kijkt woedend naar mij en ik loop naar het bos. 'Waar is dat kut ding' zeg ik boos, en trap tegen een boomstronk. Opeens zie ik het boomhuis, ik zet mijn zaklamp aan want het is inmiddels al donker geworden. Ik klim voorzichtig in de boom en loop er wat doorheen. Als ik een andere deur tegenkom. Ik open hem en zie Esmee en Luke kussen. Ik kucht en kijk ze boos aan. 'Wat denken jullie te doen!' Zeg ik. Esmee kijkt naar beneden. 'Mate,-' 'nee niks te Mate, blijf met je poten van mijn Fucking zusje af' onderbreek ik hem. 'Laat hem met rust' zegt Esmee. Haar stem trilt lichtjes maar daar let ik niet echt op. 'Hou je er buiten' zeg ik ik draai me hoofd weer naar Luke die is opgestaan. 'Waarom doe je zo michael?' Vraagt hij. 'Ik. Doe. He-le-maal. Niks.' Zeg ik. 'Ga weg uit de buurt van mijn zusje' zegt ik. Esmee pakt Luke's pols en hij vertrekt iets van de pijn. 'Laat hem, hij is het niet waard. Hij snapt er niks van en ik wil niet dat jullie ruzie maken' zegt ze zacht. 'EN NU HOU JE JE SMOEL EN BEMOEI JE JE ER NIET MEE!!' Schreeuw ik. Van schrik deinst ze achteruit. 'Esmee, gaat het' vraagt Luke. Hij loopt naar Esmee en ik merk nu pas dat ze huilt. Komt dat door mij. 'Ja dat komt door jou. Michael rot toch op, je bent veranderd en niet op de goede manier' zegt Luke boos, ik been de hut uit. 'Jullie komen echt niet binnen hoor' roep ik...

P.o.v Luke

Ik zit nogsteeds bij Esmee. We zitten hier al denk ik meer dan drie uur na de uitbarsting van Michael. En nog steeds huilt ze. 'H-het is m-mijn s-schult i-ik h-had nooit v-v-verlieft op jou m-moeten w-worden' snikt ze. 'Dan is het bijde onze fout' zeg ik. Met betraande ogen kijkt ze me aan. 'Je bent niet die hier verlieft is, want ik ben het ook smoor op jou' zeg ik. 'Echt?' Ik knik bevestigend. Ze drukt haar lippen op de mijne. 'I love you so facking mutch' zegt ze tegen mijn lippen aan, ze haalt een hand door mijn haar en trekt terug. 'Ik jou meer, zo veel meer dan je ooit zou denken' antwoord ik. Voorzichtig legt ze haar hoofd op mijn borst. Heel snel word haar adem regelmatiger en stil til ik haar op. Ik leg haar in het bed en sla de deken om haar heen. Ik pak ook en deken en ga op de bank liggen en niet veel later val ik ook inslaap...