Het rode meisje

Hoofdstuk 2 ~ Jennet

'Oe, dit jurkje is leuk!' zegt Emma tegen me. Ik kijk naar het jurkje, het ziet er kleurrijk uit met een groot hart in het midden. Blauwe, roze en turquiose verfstrepen zitten op de witte achtergrond. 'Die is echt geweldig!' Emma wilt dat ik hem gelijk ga passen, maar ik wil eerst wat voor haar uitzoeken. 'Jij moet ook iets leuks hebben, je hebt een vriendje weet je nog?' Emma lacht, 'Ja ja, ik heb morgen al afgesproken, dus..' voordat ze haar zin had afgemaakt, onderbrak ik haar. 'Ja, en daarom moeten we nu heel snel iets voor je vinden.'

Ik zoek naar een leuk shirtje, op dat moment wordt Emma gebeld. Ze neemt op. 'Hallo, met Emma.' ik hoor flink geruis en geschreeuw op de achtergrond. 'Tom? Tom wat is er aan de hand?' Ik kijk op. 'Tom, doe rustig, wat is er?! Waarom schreeuw je? Tom!' Emma kijkt bezorgd 'Tom!!! Tom, hou op, wat is er dan?... Tom?... hallo?' Emma haalt haar mobiel van haar oor. 'Wat is er?' vraag ik. Emma kijkt verward naar me 'Ik heb geen idee, hij schreeuwde en bleef maar NEE roepen. Ik moet naar hem toe, hij doet nooit zo en hij hangt al helemaal niet zomaar op.' Ze loopt de winkel uit, ik blijf achter met een mooi jurkje in mijn handen.

~

Ik vind het verschikkelijk voor Emma, het was zo'n leuke dag en dan moet hij zo eindigen. Na het gekke telefoontje van Tom ben ik gelijk naar huis gegaan. Toen ik thuis kwam, was Emma er nog niet. 'Waar is Emma?' vroeg mijn moeder. 'In de winkel kreeg ze een raar telefoontje van Tom, ze is naar hem toe gegaan.' Mijn moeder kijkt geschrokken. 'Raar telefoontje?' vraagt ze verbaasd. 'Kijk, Tom belde naar Emma, hij was aan het schreeuwen en vroeg om hulp.' Mijn moeder kijkt nog erger, ze belt gelijk naar Emma. 'Waar is papa eigenlijk?' vraag ik. 'Naar zijn werk, ssstt ik bel Emma op.' Op zijn werk? Op zaterdag? Dat is appart. 'Ze neemt niet op...' Mijn moeder kijkt bezorgd, 'Wat is er in hemelsnaam gebeurd?'

'Het komt wel goed mam, het was vast een grapje ofzo.' Ik klonk dan wel geloofwaardig, maar in het echt weet ik het ook niet zeker. Ik bedoel, Emma en Tom hebben al 3 jaar wat samen. Ik weet ondertussen al veel van hem. Hij maakt vaak grapjes, maar niet zulke grapjes. Daar houdt hij zelf ook niet van. Opeens komt Emma binnen, 'Emma!' roept mijn moeder, ze rent naar haar toe en omhelst haar. Ik kijk naar Emma, ze heeft gehuild, erg gehuild. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik, terwijl ik ook naar haar toeloop. 'Er is politie bij Tom.' Mijn moeder en ik kijken elkaar aan. 'Wat hoezo?' Ze begint weer te huilen. 'Het is... het is...'