Het rode meisje

Hoofdstuk 3 ~ Jennet

Nadat we het slechte nieuws van Emma hadden gehoord, kwam niet veel later de politie bij ons thuis. Dit kan niet erger, ben je zo blij dat je geslaagd bent en dan gebeurd dit. Hier komt Emma niet snel overheen, dat weet ik 100% zeker. Emma staart voor zich uit, met een trillende stem zegt ze wat tegen me, 'Ik had moeten zeggen dat ik van hem hield.' Er valt weer een traan van haar wang. 'Jij kan er toch niks aan doen Em.' Ze kijkt me aan. 'Niemand haatte hem, hij was bij iedereen geliefd.' Ik laat ook een traan vallen. 'Jullie hadden ruzie, of niet soms?' Ze kijkt naar beneden, ik zie heel veel tranen vallen. 'Daarom deed je zo verlegen over kleding uitzoeken, voor jullie date.' Ze veegt haar tranen weg. 'Klopt.' zegt ze. 'We hadden gister ruzie, voor de diploma uitreiking, hij zei dat er iets was gebeurd met school. Ik vroeg wat, maar hij zei dat hij het niet kon vertellen. Ik werd boos, ik zei dat hij me dus niet vertrouwde.' Ik omhels haar. 'Natuurlijk houdt hij van je, dat doet hij nu nog steeds. Ze kijkt me aan. 'Nee Jennet, ik had het jullie moeten vertellen..' Ik kijk haar verbaasd aan. 'Wat vertellen?' Ze begint te snikken. 'Hij zei: Het is een kwestie van leven of dood.'

Een tijdje later komt de politie naar mij toe. 'Mogen we u even overhoren, uhm...' De politie kijkt me vragend aan. 'Jennet, ik heet Jennet.' zeg ik. De politieman vraagt of ik wil zitten, dus ik ga heel netjes zitten. 'Wat was uw relatie met Tom?' Ik kijk naar Emma, ze knikt goedkeurend. 'Tom was het vriendje van mijn zus, Emma.' De poltieman schrijft het op. 'Ik heet trouwens Lock, agent Lock.' Hij steekt zijn hand naar mij uit, ik schud zijn hand en glimlach. 'Wilt u wat meer over hun relatie vertellen?' vraagt agent Lock. 'Ze waren gelukkig, niks mis mee.' De agent knikt. 'Uhuh, ja... juist.' Wat bedoelt hij daar nou weer mee? 'Hadden ze wel eens ruzie?' Hij kijkt me aan, maar ik kijk naar Emma. Ik weet niet of ik het mag zeggen, maar Emma kijkt weg. 'Ik denk dat u dat beter aan haar kan vragen.' De agent kijkt naar achter, maar Emma's blik was al ergens anders op gericht. 'Ik vraag het nog een keer, hebben ze soms ruzie?' Ik raak een beetje geïritteerd door die man. 'Ik weet het niet, ik bemoei me niet met iemand anders zijn zaken.' Ik kijk hem aan met een blik van: ik heb het dus over jou. 'U kunt mij veel wijs maken, maar ik ben hiervoor opgeleid en ik zie precies wanneer mensen liegen.' Toen was er een stilte. 'En jij liegt nu.' Ik begin zenuwachtig te worden, weer probeer ik naar Emma te kijken, maar het lijkt alsof ze express niet kijkt. 'Ik zei toch dat ik het niet weet, kunnen we naar een andere vraag gaan ik word zenuwachtig van u.' Ik kijk hem wat lief aan. 'We komen er later wel op terug.' Hij kijkt zijn blaadje door.

Net op het moment dat hij weer een vraag wilt stellen, onderbreek ik hem. 'Hoe is het gebeurd?' Hij kijkt me onderzoekend aan. 'Hoe is wat gebeurd?' Ik zucht 'Hoe is Tom vermoord?' Hij gaat even goed zitten, kruist zijn handen en buigt naar voren. 'Kijk, je bent niet heel oud hè? 14, 15?' 'Ik ben 14.' Hij neemt weer diep adem en zegt dan: 'Kijk, je bent 14, dit is niet een heel geschrikt onderwerp voor jou. Het is allemaal wat heftig zegmaar. Begrijp je?' Hij kijkt me heel nep aan. 'Nee.' Zeg ik kortstandig. 'Nee.' zeg ik nog een keer. Ik ga ook even goed zitten, kruis mijn armen en buig dan naar voren. 'Kijk, oke ik ben 14. En dit is inderdaad allemaal wat heftig, maar dit gaat me dus wel aan. Mijn zus is net geslaagd, gisteren om precies te zijn. Wij waren leuk aan het winkelen tot ze van Tom een raar telefoontje kreeg. Hij was aan het schreeuwen en vroeg om hulp. Ze heeft hem net dood gevonden in zijn huis en haar leven is nu verwoest. Dus het gaat me wél aan. Ik wil nu weten hoe hij is vermoord!' Ik neem weer diep adem en ga dan weer normaal zitten. 'Je kan er wat van, meisje.' Hij pakt een foto. 'Hier, zo is hij gevonden. Dan kan je al raden hoe hij is vermoord, toch?' Ik staar naar de foto, ik zie Tom liggen. Wat logisch is, maar niet de Tom die ik gewend ben. Zijn hoofd zit onder het bloed. En ik zie inderdaad hoe hij vermoord is, rechtsonder zijn buik zie ik een enorme wond zitten. Hij is neergestoken met een mes. Ik laat een traan vallen. 'Ik zei toch dat het te heftig was.' De agent staat op en loopt weg, terwijl hij wegloopt kijkt hij naar achter en zegt nog wat tegen me. 'Dit was wel genoeg voor vandaag, ik wil dat je morgen nog een keer langs komt.' En hij loopt weg.