BEYAZ KATİL (Askıda)

BEYAZ KATİL bölüm 2

Sorularla uğraşacak halim kalmayana kadar üşüdüm sisi hala şehre sarınan şehrin ışıklarına bakarak. Üşüyor ama her titreyişimde daha da kızıştırıyordum beynimdeki soruları. Önce kafamı sonra vücudumu döndürerek cam kapıya yaklaştım ve yavaşca kapının kulpunu tuttum. İçeri girmek istemiyordum, okuldan atılıp istediğim hayatı yaşayabileceğimi düşünmenin aptallığı vardı üzerimde. Okuldan atılmıştım, üniversite saçmalığım bitmişti işte. Babam neden beni rahat bırakmamıştı ki?

Derin bir iç çektim ve basımı havaya doğru kaldırıp nefesimi üfledim. Hayallerim de nefesim gibi havaya karışmış ortada bırakmıştı beni. En çokta umudumun beni bu bilinmez derede bir yaprak gibi savruluşumu izleyip hiçbir müdahalede bulunmamasıydı.

Umutsuzdum.

Tek başımaydım.

Elimi biraz bastırarak kapıyı aralayıp içeri girdim. İçerisi nispeten daha sıcaktı ama yeterince ısınamamıştım. Yanlız olan birini hangi ateş ısıtırdı ki?

Gerçi yanlız sayılmazdım. Bu bilmediğim yolda adımlayacak bir yol arkadaşım vardı. Tek başımaydım, olay buydu.

Fazla gürültü yapmamaya dikkat ederek salonda ilerledim ve salonun hemen karşısında açık olan bir oda gördüm. Çift kişilik bir yatak vardı ve kapısı açıktı. Girişte tüm kapıların kapalı olduğunu anımsadığım zaman bu odayı Gece'nin bana uyumam için açtığını anladım. Kendi odasından sızan gece lambası hariç evde hiçbir ışık kaynağı yoktu, ben de onu rahat bırakarak kapısı açık olan odaya girdim ve kapıyı kapattım.