Blessed || Neymar JR

29.Bölüm • Wingless

▽

Beni hala izlediğini biliyordum. Bir şey söylememi beklediğini de. Belki de boynuna atlayıp bir daha yapmayacağımı söylememi...

Sadece elleriyle beni kavrayarak dengemi sağlamama yardım ederken kucağından inmek için hamle yaptığımda bileğimi yakalamıştı.
"Mel."

Bakışlarımı yerden kaldırıp ona çevirirken yüzümün ifadesiz olmasına dikkat ettim, fakat yüzündeki tuhaf ifade sınırlarımı zorluyordu.

"Eve gitmek istiyorum." diye kestirip attığımda bileğimi ondan kurtarıp yerdeki kıyafetlerimi aldım ve duşlara girerek üstüme bir çeki düzen vermeye çalıştım.

Beni kullanıyor olduğunu anlamak canımı ağır elinden daha çok acıtmıştı, üstelik çok normal bir şeymiş gibi bana gülümsediğinde.

"Kelebek."
Perdeyi hızla çektiğinde şortumu yukarı kaldırıyordum, fakat umrumda değilmiş gibi bana bakmaya devam etmişti.
"Bir şey söylemeyecek misin?"

Elimde olmadan gülerek ona baktığımda şaşkınca duş duvarına yaslanmasını izliyordum.

Saçlarımı geriye atmadan önce ona kısa bir bakış atarken, "Ne söylememi bekliyorsun, Neymar?" diye sordum hızla. "Canımı yakmayı başardığını mı?"

Formayı yüzüne fırlatıp yanından ayrılırken beni durdurmak için hamle yaptığında alt dudağımın titremesini durdurmaya çalışıyordum, fakat bunu yapamadan ondan kurtuldum ve boş koridora çıktım. Kendimi ağlamamak için zorluyordum.
"Melisa."

Yürüyüşüm hızlı adımlarımla koşuşa dönerken köşeyi dönmemle çarpıştığım kişiyi duvara yaslamıştım.
"Özür dilerim, ben-"

Gözlerimin buğulanmasına neden olan gözyaşlarımı geri göndermek için kendimle savaşırken ne dediğim umrumda bile değildi.
"Melisa."

Yumuşak ses tonuyla başımı kaldırıp çarptığım kişiye baktığımda mavi gözleri endişeyle benimkilerde gidip geliyordu.

"Sergi." diye fısıldarken nefes alışlarım hızlanmıştı. "Özür dilerim, her şey için. Lütfen, beni-"
"Sakin ol."

Sözümü kesip saçlarımı hızla yüzümden çektiğinde yanımıza ulaşan Junior'a korkuyla baktım.
"Melisa." diye nefes nefese fısıldadığında ne diyeceğimi bilmiyordum. "Eve gitmek istediğini sanıyordum."

Bakışlarımı ondan alıp Sergi'ye çevirdiğimde burnumun ucu acıyla sızlıyordu.
"Sorun ne?"

Elini omzuma koymasıyla hızla Junior'a baktım, fakat yüzü öfkeden o kadar uzaktı ki. Sanki az önce ona acı çektiren benmişim gibi alt dudağını dişlerken acınasıydı.

"Sadece yorgun."
Bir şey söyleyemeyecek kadar kendimi kötü hissediyordum, bu yüzden Junior'ın söylediği şeyi başımla yavaşça onaylarken gülümsemeye çalıştım.

"İyi geceler, Sergi." diye mırıldandığımda nefesimi hızla vermiştim. "Tebrik ederim, çok iyiydin."

Dudakları hafifçe kıvrılırken ayaklarımı ilerlemesi için zorluyordum.
"İyi geceler, Melisa."

Junior'ın arkamdan geldiğini hissederken başımı yana çevirdiğimde Sergi'nin ismimi seslenmesiyle hızla ona geri döndüm.

"Bir de..." Bakışlarını Junior'un belimde gezdirdiği parmaklarından alarak yüzümde sabitlediğinde gülümsemesinin yapmacık olduğunu anlayabiliyordum. "Tebrik ederim, ikinizi de."

♚

Kendimi gerçekten çok yorgun hissediyordum, buna rağmen kalçalarımda hissettiğim acı hala tazeydi.
Binalar ardı ardına hızla geçerken nefesim camda buğu oluşturmuştu.