Chapter 4

147 9 11
                                    

Het is zondag avond en ik plant mezelf weer achter mijn laptop, waarna ik een nieuw filmpje van Joe open.

Ik ga wat beter zitten en kijk lachend toe hoe Joe een stel rare imitaties doet en like het filmpje.

Er zijn niet veel mensen die Joe kennen en zijn subscriber aantal is dan ook niet hoog, maar ik ben blij dat ik er deel van uitmaak.

Ik klap mijn laptop weer dicht en loop met een glimlach naar beneden. Joe heeft nog niet gereageerd op mijn brief wat me wel verdrietig raakt, maar de gedachte dat ik meer van Joe weet dan de meeste andere mensen brengt me toch weer hoop.

Ik heb het de meiden, waar ik nog steeds contact mee heb, nog niet verteld. Die flippen waarschijnlijk totaal en dat is nou niet bepaald waar ik echt zin in heb.

Wel hebben we gister voor het eerst in tijden geskyped, wat me goed deed. Het was fijn de meiden weer een keer te zien en om met ze te kunnen praten.

Ik loop de woonkamer in en zie dat Kierran op de bank aan het gamen is. Ik plof neer in de grote zitstoel en haal mijn mobiel uit mijn zak.

'Hey sis.' begroet Kierran me. 'Hi.' antwoord ik, alweer afgeleid door mijn mobiel. Ik app even met Marthe en Alex en flip samen met de meiden over de nieuwe video van Joe.

Daarna leg ik mijn mobiel naast me neer op de bankleuning en kijk toe hoe mijn broertje aan het gamen is. Na een tijdje wordt het saai en ik sta op. Ik zie dat het 10 uur is en besluit maar is vroeg naar bed te gaan.

'Mam, pap, ik ga naar bed!' roep ik naar de eetkamer, waar mijn ouders aan het schaken zijn.

'Is goed! Slaap lekker lieverd!' roept mijn moeder terug.

'Welterusten Kierran.' zeg ik tegen mijn broertje. 'Welterusten Chris.'

Ik loop de trap op en kleed me om in mijn zachte rode blokjespyjama. Ik klim onder de warme dekens en knip het lampje naast bed uit. Ik heb genoeg aan het licht van mijn mobiel.

Ik open Twitter en scroll wat rond, tot ik een melding krijg waardoor ik rechtop in bed zit.

@Joe_Sugg followed you

Ik zit met open mond naar mijn scherm te staren. Niet veel later komt er een tweede melding binnen.

@Caspar_Lee followed you

Ik laat mijn mobiel uit mijn handen vallen en hij valt met een plof op mijn dekens neer.

'Omg, omg, omg.' Ik blijf maar voor me uit staren, tot ik uit mijn trance wordt gehaald door mijn mobiel dat trilt.

Ik heb een DM van Joe. Met trillende vingers open ik mijn mobiel en ga naar Twitter. Ik klik mijn DM's aan en lees wat Joe heeft gestuurd.

@Joe_Sugg: Hi, jij bent het meisje van de brief toch?

Met trillende vingers typ ik een antwoord, wat twee keer zo lang duurt doordat mijn vingers de goede letters niet willen aanklikken. Uiteindelijk staat er een spelfoutloos berichtje en met een zucht verstuur ik hem.

@GoofChristina: Ja, dat ben ik. Het spijt me ik wil jullie niet stalken ofzo!

Altijd rustig klinken en net doen alsof het je niet zoveel kan uitmaken heb ik mezelf al die jaren verteld. Ik heb nooit gedacht dat ik mijn advies ooit een keer zou kunnen gebruiken.

Ik wacht, nog steeds trillend af, op een reactie van Joe. Als ik denk dat hij niet meer gaat komen, omdat hij me waarschijnlijk een creep vind, trilt mijn mobiel toch weer.

@Joe_Sugg: Het maakt niet uit, jij kon er waarschijnlijk ook niks aan doen. Het spijt mij voor de late reactie, maar onze buurvrouw had de brief gekregen en ze is oud en vergeet dingen snel en ja ik denk dat je het wel snapt...

The Address - Joe SuggWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu