The Address - Joe Sugg

Chapter 6

Ik loop zo zacht mogelijk de trap af en kijk om me heen naar het huis dat ik al zo vaak heb gezien. Caspar's deur zit dicht en ik hoor hem praten. Waarschijnlijk een filmpje aan het opnemen. Ik ga voor de deur staan en haal een keer diep adem. Ik klop een paar keer kort tegen de deur aan, waarna ik Joe's kamer in vlucht.

Ik hoor de deur open gaan en even later weer dicht gaan. Ik kijk rond in Joe's kamer, bijna zeker wetend dat er een camera hangt. Het duurt niet lang voordat ik er een op zijn bureau zie staan. Ik zwaai er snel naar en kijk om het hoekje om te zien dat Caspar's deur weer dicht is. Hij praat ook weer en ik glimlach. Ik kijk ook waar hier de camera staat.

Er ligt een klein hoopje kleren op de trap en ik weet bijna zeker dat de camera daaronder ligt. Ik klop weer op de deur en hoor Caspar meteen opspringen. Ik vlucht snel Joe's kamer in. De deur gaat weer open en ik hoor Caspar gefrustreerd zuchten. 'Joe?' roept hij. Mijn hart maakt een sprongetje als ik zijn stem zo dichtbij hoor.

'Caspar.' roept Joe terug. 'Is er iets?' Het is even stil. 'Nee, laat maar.' Ik kijk voorzichtig om het hoekje en zie Caspar hoofdschuddend zijn kamer in lopen. Ik grinnik zachtjes en wacht even, waarna ik op mijn buik ga liggen en onder de deur door kijk om te zien of Caspar er niet voor staat.

Ik kan er net onderdoor kijken en zie een paar voeten voor het bed. Ik sta op en klop een keer hard op de deur, waarna ik Joe's kamer in ren en de badkamer in vlucht. Dit keer te bang dat hij Joe's kamer in komt. Ik hoor de deur voor de zoveelste keer open gaan.

'Joe!' roept Caspar. Ik hoor voetstappen boven. 'Is er iets?' hoor ik Joe's stem. 'Wat ben je in hemelsnaam aan het doen?' vraagt Caspar geïrriteerd. 'Ik kijk gewoon wat tv, hoezo?'

'Blijf gewoon boven, okay?'

'Okay?'

Ik hoor de voetstappen weer weglopen en niet lang daarna loopt Caspar ook zijn kamer weer in. Ik loop zo stil mogelijk naar de deur van Joe's kamer. Ik hou me vast aan de deurpost en klop op de deur, waarna ik zo snel mogelijk achter de kast ga staan. 'Nu heb ik je!' Caspar gooit nog geen seconde nadat ik heb geklopt de deur open en kijkt een lege hal in. 'Verdomme!'

'Caspar gaat het wel? Waarom schreeuw je zo?' hoor ik Joe's stem van boven. 'Wat ben je aan het doen Joe?'

'Nog steeds tv kijken.'

'En we zijn alleen in huis?'

'Uh ja, waarom niet? Zover ik weet wonen we alleen...'

Caspar zucht geïrriteerd en de deur sluit zich weer. Joe komt naar beneden lopen en ik kom achter de kast vandaan. Joe zwaait vlug en komt zijn kamer binnen en laat de deur open. Hij loopt naar zijn kast toe en haalt er een vest en masker uit. Hij geeft het masker aan mij en buigt zich naar mijn oor.

'Verstop je nog 1 of 2 keer en laat hem daarna zo hard mogelijk schrikken.' fluistert hij in mijn oor. Ik voel zijn adem op mijn nek en er lopen rillingen over mijn rug. Ik knik en Joe glimlacht voordat hij het vest over zijn hoofd trekt en de kamer uit loopt. Caspar's deur gaat open en Joe draait zich om.

'Wat deed je?' vraagt Caspar. Ik kijk toe van achter Joe's kast. Joe trekt zijn vest het laatste beetje naar beneden. 'Mijn vest aandoen?' Caspar knikt en houd Joe in de gaten die verbaast de trap op loopt. Caspar loopt zijn kamer weer in en dit keer wacht ik een tijdje tot ik weer op zijn deur klop. Ik ren Joe's badkamer in en kijk naar het masker. Het is een masker van een aap, ik herken hem nog.

Ik hoor voetstappen Joe's kamer binnen komen en houd mijn adem in. De voetstappen staan stil en verdwijnen even later weer, samen met het gemok van Caspar. Ik lach zachtjes in mijn hand en loop zo zacht mogelijk de gang op. Ik klop en laatste keer en ga achter Joe's deur staan.