The Address - Joe Sugg

Chapter 18

'Ik ben kapot, godzijdank.' Ik laat me in een van de stoelen in het restaurant vallen en laat mijn hoofd achterover hangen. Joe gaat in de stoel naast me zitten en ik hoor hem lachen, waarna ook snel de andere stoelen worden aangeschoven.

'We hebben maar een uur gelopen, stel je niet zo aan,' hoor ik Joe naast me zeggen. Ik til mijn hoofd op en kijk hem verontwaardigd aan, een hand op mijn borst liggen.

'Maar een uur? Een uur lang achter elkaar is lang! Mijn voeten zijn daar niet voor gemaakt!' Joe rolt ongeïnteresseerd zijn ogen. Ik kijk de tafel rond in de hoop dat iemand aan mijn kant staat, maar niemand lijkt het überhaupt te interesseren, allemaal te druk met elkaar bezig.

Ik had verwacht dat we alleen met Alfie en Zoe zouden gaan wandelen, maar blijkbaar gingen Sean en Poppy ook mee. Niet dat ik daar een probleem mee had, ik wou ze al graag ontmoeten en zoals ik had verwacht waren het hele aardige mensen en konden we het goed met elkaar vinden.

'Goedenavond, ik ben vanavond jullie ober. Hier zijn de menu's. Kan ik misschien al iets te drinken voor u regelen?' Een man rond de 30 met blonde haren verschijnt plotseling aan onze tafel en legt een menu op onze borden neer. Ik open meteen mijn menu om te kijken wat voor drinken er te bestellen is. Ik ben liever niet diegene die als enige nog moet bestellen en waarop iedereen wacht.

'Een cola graag,' zeg ik, toevallig wel als laatste, maar tenminste niet veel te laat. Ik glimlach vriendelijk naar de man die het bij de andere drankjes opschrijft en zijn boekje laat zakken.

'Goed, dat kom ik zo snel mogelijk bij u terug om uw bestelling op te nemen.' De man geeft een kort knikje en draait zich dan om, maar niet voor ik op zijn naambordje kon kijken en kon zien dat hij blijkbaar Marvin heet. Ik vind het altijd fijn om te weten hoe iemand heet. Ik weet niet hoe het komt, het laat me meer op mijn gemak voelen.

Als de man zich volledig heeft omgedraaid en wegloopt, besluit ik maar eens naar mijn menu te kijken. Als ik alleen wel zie wat er allemaal op staat, begint mijn mond al te wateren. God, wat wil ik dit het liefst allemaal. Het lijkt al veel te snel voor de ober weer bij onze tafel staat, ook al heb ik waarschijnlijk best veel tijd gehad om te kiezen.

'Heeft u besloten wat u wilt hebben?' Ik kijk op van mijn menu naar de ober die onze tafel rondkijkt, waarna ik snel weer naar mijn menu kijken, een keuze makend. Waarom moet een mens in vredesnaam keuzes maken?

'Chris.' Joe stoot tegen me aan en ik kijk vragend naar hem op. Hij knikt naar de ober, die me vragend aankijkt. Meteen voel ik mijn wangen warm worden en ik focus mijn blik snel weer op mijn menu. Uiteindelijk geef ik maar gewoon door wat me in eerste instantie het meeste aansprak.

Ik blaas opgelucht mijn adem uit als de man knikt en, na ons te informeren dat ons eten zo snel mogelijk voorbereid wordt, weg loopt. Ik draai me naar de rest toe, bang dat ze me gaan uitlachen om hoe ongemakkelijk ik ben, maar zie dat ze allemaal in een gesprek verwikkeld zijn. Ik steun met mijn ellebogen op tafel en leun naar voren om te horen waar ze het over hebben.

'Oh god ja, hij was zo schattig! Je wil het niet weten!' Zoe giechelt als ze dat zegt en kijkt verlangend omhoog. Verbaasd frons ik mijn wenkbrauwen, geen flauw idee waar ze het over hebben.

'Zolang je maar geen foto's laat zien. Straks willen wij er nog een.' Dit keer lacht Poppy en Sean kijkt haar zijdelings aan, zijn luide lach al snel klinkend. Dit maakt het nog onduidelijker.

'Zeg wat je wil Pop, maar jij weet net zo goed als ik dat je daar nog helemaal niet klaar voor bent,' lacht hij. Poppy rolt haar ogen en legt haar hoofd dan in haar handen.

'Dan kan ik nog wel dromen,' klinkt haar gedempte stem. Sean slaat zijn arm om haar heen en trekt haar tegen hem aan.

'Blijf dromen Pop.' Poppy haalt haar gezicht uit haar handen en duwt Sean van zich af, nu zelf ook lachend. Dan zie ik opeens dat Alfie het aan het vloggen is en ben ik diegene die zachtjes grinnikt.

'Alf, we moeten gewoon zo'n witte! Ze zijn zo schattig. Nala heeft dan ook iemand om mee te spelen.' Alfie draait de camera zo dat ze er allebei op staan en lacht. Dan begrijp ik het opeens. Die witte pug waar Zoe het laatst over had in Alfie's vlog.

'Je wil er echt graag een, hè?' Zoe knikt met een brede glimlach op haar gezicht, waarna Alfie een arm om haar heen slaat.

'Het komt nog wel.' Alfie trekt Zoe kort tegen zich aan, wat Zoe bijna nog breder laat glimlachen. Wat zijn ze toch ook een perfect stel, wie kan daar nou tegenop?

'Chris, vind je het goed als we na het eten meteen naar huis gaan, aangezien we ook nog je spullen op moeten halen? We zitten niet zo ver van het station vandaan, dus dat is alleen maar makkelijker.' Ik kijk verward op naar Joe, die plotseling tegen me begint te praten en knik vrijwel meteen.

'Kijkt u is aan.' Ik kijk op om de ober met borden met eten te zien staan. Hij noemt omsteverbeurten op wat we hebben bestelt en zet het op de goede plek neer. Na het eerste deel neer te hebben gezet gaat hij weer terug naar de keuken, om al snel weer terug te komen met de laatste paar borden.

Hier zit ook de mijne bij en als ik ernaar kijk weet ik vrijwel meteen dat ik de goeie keuze heb gemaakt. Voor me ligt een perfect gebakken biefstuk met saus, wat sla en een paar aardappeltjes.

'Eet smakelijk.' Marvin knikt vriendelijk en draait zich dan weer om, onderweg wat borden mee nemend. Ik kijk verlangend naar mijn eten en pak mijn mes en vork op. Ik snij een stukje van de biefstuk af en stop het in mijn mond. Ik begin langzaam te kauwen en weet dan dat ik zeker de goeie keuze heb gemaakt.

~

'Het was zeker gezellig, ik hoop je snel nog een keer te zien!' Ik geef Poppy een knuffel, en zet daarna weer een stap naar achteren. Poppy en ik hebben het beter kunnen vinden dan ik had verwacht.

Vanuit mijn ooghoeken zie ik Alfie vloggen en zie ik Zoe naar me toe komen lopen, waarna ik haar ook kort daarna een knuffel geef.

'Ik zie jullie vast snel weer,' zeg ik met een glimlach. Ik kijk naar de jongens die een stukje verderop staan en besluit hen ook nog gedag te zeggen voor we terug gaan.

Alfie kijkt al op als ik aan komt lopen en spreidt zijn armen. Na hem en Sean een knuffel te hebben gegeven, wat natuurlijk op camera staat, loop ik naar Joe en Caspar toe.

'Tot de volgende keer!' Zoe staat tegen Alfie aan en glimlacht naar ons. Alfie heeft ondertussen zijn camera al weggestopt, en ik zwaai kort voor we ons omdraaien om naar het station te lopen.

'Vond je het gezellig?' Ik kijk naar Caspar die me nieuwsgierig aankijkt en knik meteen.

'Zeker! Moeten we vaker doen!' Ik heb altijd mijn twijfels gehad over youtubers, wat natuurlijk nergens op slaat, maar het is denk ik deels aangepraat door iedereen om me heen. Iedereen zei altijd dat het waarschijnlijk een masker was op de camera, waar ze perfect lijken. Dat is deels waar, ze zijn niet zo perfect, maar dat heb ik ook nooit gezegd. Het zijn net zoals ons mensen, ook al zien we alleen maar hun blije kant. Alle mensen hebben ook hun minder perfecte, minder blije kant, en daar zijn youtubers geen verschil van. Geen bekend persoon is daar een verschil van.

Maar de bewering dat ze anders zijn dan ze op de camera zijn, klopt niet. Het zijn dezelfde mensen in het echte leven, alleen laten ze zichzelf meer zien. Ze laten zien wie ze echt zijn, zonder masker op. Je ziet meer dan alleen het blije persoon, maar dat maakt niet uit. Het blijven dezelfde mensen, met dezelfde humor, met dezelfde persoonlijkheid. En dat heb ik dan ook goed gezien in deze laatste paar maanden.

'Chris, waar ben je met je gedachten?' Ik knipper verbaasd met mijn ogen en kijk op naar Caspar, die me vragend aankijkt. Ook Joe, die om Caspar heen kijkt, kijkt me vragend aan. Ik lach ongemakkelijk en haal mijn schouders op.

'Niks, ik was gewoon aan het denken.' Ze kijken me meteen nog verbaasder aan, maar knikken maar. Gelukkig zijn we aangekomen bij het station en na te hebben ingecheckt lopen we meteen naar het perron waar de trein al staat. Ik laat me opgelucht in de stoel vallen, uitgeput van deze lange dag. Een lange maar leuke dag.

1520 woorden

Hoooi!
Aangezien Isa weg is en mij heeft gevraagd voor haar te uploaden is hier het hoofdstuk :)
Ik upload nog 2 keer totdat ze terug is ❤
X Jasmijn