The Address - Joe Sugg

Chapter 20

Ik laat me achterover op mijn hotelbed vallen en zucht tevreden. Ik ben uitgeput na de hele reis die ik vandaag al heb gehad. Om 4 uur  's ochtends mijn bed uit om het vliegtuig van 7 uur te halen, meer dan 9 uur vliegen naar Orlando waarbij ik nauwelijks heb kunnen slapen. Door het tijdsverschil was het 11 uur 's  ochtends dat we aankwamen en nu we eindelijk in het hotel zijn is het half 1. 

'Ik ben kapot, mag ik slapen?' Meteen komt Louise, met wie ik de kamer deel, de badkamer uit rennen en wordt ik omhoog getrokken. 

'Geen denken aan! Daar wordt je jetlag alleen maar erger van en dan kun je overdag al helemaal niks meer doen. Het maakt me niet uit hoe, maar je zorgt ervoor dat je tot minimaal 9 uur vanavond wakker blijft. Begin hier maar mee.' Louise laat mijn armen los en loopt naar het koelkastje. Ze haalt er een blikje uit en gooit het naast me op bed. Nieuwsgierig pak ik het op om te zien dat het energy drink is. 

'Maar ik heb gehoord dat je hier alleen maar vermoeider van bent later.' Ik bestudeer het blikje en haal uiteindelijk mijn schouders maar op en maak hem open.

'Dan zoeken we dan wel iets nieuws om je wakker te houden.' Louise draait zich om en loopt naar haar koffer toe, die ze oppakt en op bed gooit. Ik laat me in de stoel in de kamer vallen en begin mijn blikje leeg te drinken. 

'Joe en Caspar zijn hier over een uur, waarna we de stad in gaan, dus zorg dat je dan klaar bent.' Ik zucht diep en sta op. Ik gooi mijn koffer ook op bed en ga ernaast zitten, mijn blikje nog steeds in mijn hand.

Het volgende uur bestaat uit uitpakken, omkleden, opmaken, zorgen dat ik wakker ben door nog 2 blikjes energy drink erbij op te drinken en uiteindelijk wachten. Ik merk dat ik nog steeds moe ben, maar niet meer zo erg als eerst. 

Ik zit weer in de eerste stoel als eerder en kijk toe hoe Louise op een houten stoel aan een tafel met een spiegel zit en haar haar vlecht.

'Dus wat staat er precies op de planning voor de aankomende dagen?' Ik leun naar voren, mijn ellebogen op mijn knieën. De jongens komen als het goed is over ongeveer 10 minuten en laat ik nou eens ongelooflijk slecht zijn in wachten.

'Vandaag was vooral het vliegen en uitpakken en dan straks de stad in en uit eten, morgen is ook nog bijkomen, misschien filmen we nog wat videos. Dan hebben we 3 dagen Playlist Live en we hebben nog met wat andere youtubers afgesproken. Uiteindelijk gaan we de 25ste weer terug met het vliegtuig dat om 1 uur 's middags vertrekt. Als het goed is komen we 26 april om 3 uur 's middags aan.' Louise draait zich uiteindelijk met een perfecte vlecht en grote glimlach op haar gezicht naar me toe.

'Dat is me toch nog eens een planning. Welke youtubers als ik vragen mag?' Louise beweegt haar wenkbrauwen en kijkt me met een grijns aan, wat voor mij al genoeg zegt. Dat zie ik dus vanzelf wel.

Ik rol mijn ogen en sta op om achter haar te gaan staan en in de spiegel te kijken. Ik haal mijn hand een paar keer door mijn haren, maar merk al snel dat het hopeloos is. Mijn haar heeft geen zin om mee te werken, dus pak ik maar een zwarte beanie en doe die op. 

Het moment dat ik weer in de spiegel kijk wordt er op onze deur geklopt en meteen draai ik me om en ren erheen. Ik gooi de deur open en kijk met een grote glimlach op naar Joe en Caspar die met hun handen verstrengeld voor de deur staan.

'Daar zijn ze!' Hoor ik Louise zeggen. Meteen snap ik dat ze aan het vloggen is en kijk naar de handen van de jongens om te zien dat ze elkaar alweer hebben losgelaten, hun gezichtsuitdrukking nog steeds precies hetzelfde. Hoe lang zouden ze dit al wel niet moeten doen nu?

'Louiseeeee!' Caspar rent langs me heen en bespringt Louise, die bijna haar camera laat vallen en achterover valt op mijn bed. Misschien was het toch niet de beste keuze om het voorste bed te nemen...