Έβλεπα στον καθρέφτη που και που.
Μάζευα βιαστικά τα μαλλιά μου και έτρεχα.
Δεν ήθελα να τρέχω πια.
Ούτε στον καθρέφτη ήθελα να βλέπω.
Σιχάθηκα τα κουρασμένα μάτια μου.
Κατι μέρες σαν τη σημερινή είναι δύσκολο να ελπίζεις και τελευταία ζούσα συνέχεια μέρες σαν τη σημερινή.
Δεν είχαν νόημα μέρες σαν τη σημερινή.
Έφευγαν και σου άφηναν μια πικρή γεύση στο στόμα το βράδυ και μια οσμή φαρμάκου.
Και περιμένουμε σαν τρελοί την άνοιξη,να μυρίσει λίγο άνοιξη.
Τα πρόσωπα των ανθρώπων έγιναν θαμπά και μέσα στην ομίχλη τους πασχίζουμε να φέρουμε τον ήλιο.
