Είχα μια αγκαλιά και χάος στο κεφάλι.
Είχα μια άδεια αγκαλιά και ενα γεμάτο κεφάλι.
Ενα μπερδεμένο κεφάλι.
Σταμάτησα να αποφεύγω τις σκέψεις,τις άφησα να με μπερδεύουν.
Αλλωστε πάντα κέρδιζαν στο κυνήγι,ήταν γρήγορες και δεν προλάβαινα ποτέ να ξεφύγω.
Η πειθαρχία κάθεται απέναντι και με κοίτα μα ποτέ δεν επεμβαίνει στο χαοτικό κεφάλι μου.
Δε θέλει να με σώσει.
Θέλει να μ'αφήσει να χαθώ μέσα μου.
Δεν είναι σκοτεινά εδώ,ούτε φοβάμαι..απλά καμιά φορά είναι ανυπόφορα.
Κοιμήσου ήσυχα,μη προσπαθείς να δεις μέσα μου.
Δεν έχω πια ανάγκη το ενδιαφέρον.
Δεν έχω ανάγκη την αγάπη.
Δεν έχω ανάγκη τη συμπόνια.
Κοίτα τους τοίχους γύρω μου.
Κοίτα τους τοίχους μόνο.
Θαύμασε τη δύναμη μου.
Και μετά παρακουσε με και δες μέσα απ'την κλειδαρότρυπα.
Ανυπακουο,ετσι θέλω να ναι το ταίρι μου.
Εδώ είμαι,μη φοβάσαι,δεν είναι σκοτεινά..ούτε φοβάμαι.
