Πονούσε το μυαλό μου και δεν είχα χάπια για να πάρω.
Η ανία έκανε τον πόνο ανυπόφορο.
Τίποτα δεν είχε νόημα.
Τίποτα δε βοηθούσε.
Πυκνή ανοησία σκέπασε τη γη και ξεθωριασαν οι ιδέες.
Μα βρήκα ένα φάρμακο τότε που μύριζε παλιές σελίδες.
Και είδα ξάφνου τον ήλιο να ανατέλλει δειλά.
