Οι φωνές δε φεύγουν και το κρανίο μου διαλύεται σε μικρα κομμάτια.
Παίρνω το μυαλό μου,το κρατώ στην αγκαλιά μου και πασχιζω να κοιμηθώ με τα μάτια μου καρφωμενα στο ταβάνι.
Δεν υπάρχει γαλήνη εδώ,μόνο χρόνος που κυλάει άσκοπα προς το θάνατο.
Και αν ήταν σήμερα να πεθάνω θα ήθελα να πίνω και να γράφω.
