Ζωγραφίζω πορφυρά άνθη και με το νου μου ζωή τους χαρίζω.
Κάνω την κάμαρά μου ενα περιβολι παπαρούνες.
Θυμάσαι;
Ημουνα παιδι.
Θυμασαι;
Ριμαζα τα άνθη που θαύμαζα.
Τα έπαιρνα μακριά απο τα δεσμά τους.
Χορευα με τις παπαρούνες στην κόμη μου.
Εγώ χόρευα και εκείνες μες την ελευθερία τους ξεψυχουσαν.
Τις σκοτωνα για να τις χω σιμά μου.
Τα μαραμένα πτωματα τους φυλασα ανάμεσα στις σελίδες.
Αγαπάω τα λιβάδια με τις παπαρούνες.
Μα πάντοτε κατέληγα να κάνω συντροφιά στα πεθαμενα άνθη τους .
Σπαλιζαν τα μάτια τους και δε με κοίταζαν ποτέ πιά.
Ετσι σταμάτησα λουλούδια να μαζεύω.
