Δεν περίμενα από κανέναν να νοιαστεί για μένα
Ήξερα πως ήμουν μόνη και η μοναξιά ποτέ δεν ήταν λάθος.
Αυτή νοιαζόταν.
Ήξερα για τη θύελλα που είχα στο μυαλό μου και ήξερα πως κανείς δεν αγαπά τη θύελλα.
Μα προτιμούσα τη θύελλα μου από κάθε ήπια θάλασσα.
Ίσως δεν ήθελα να σωθώ.
Ίσως κάποιοι άνθρωποι δεν είναι φτιαγμένοι για να αγαπηθουν.
Αλλωστε ποιο ήταν το νόημα σε όλο αυτό;
Όλοι θα πεθάνουμε μόνοι,σε μια κρύα γωνία.
Όλοι θα πεθάνουμε μόνοι,θα υποκύψουμε στη φθορά.
Εγω ήθελα μόνο να αφήσω το νου μου πίσω,να ταξιδεύει μες τις ιδέες στα στόματα των ζωντανών.
Και αν δε γίνει αυτό τότε ο χρόνος θα σαπίσει το σώμα μου και κανείς δε θα θυμάται
