1.Bölüm: Kalbindeki Sızı

15.2K 462 135
                                    

Başının belası olmaya geldim derken, neden geri gideceğini de söylemedin?

....

Özlem genç kızın günlerdir kapatıldığı evde düşündüğü, hissettiği tek şeydi.

Ne kadar zaman geçtiğini bile bilmiyordu. Hayatına giren en güzel şeyden koparılmış, tüm iletişim araçlarına el konulmuştu.

Düşünüyordu,

Neden önce en güzel şeylere veda etmek zorundaydık?

Neden önce en çok sevdiklerimizden uzak kalırdık?

Bir bahçedeydi, koca duvarlarla kaplıydı. Yeşillikler ve büyük ağaçların olduğu bir yerdi.

En orta yerinde bir salıncak vardı, genç kız iki kenarından tutunmuş, yavaşça sallanıyor, çıplak ayakları ise çimlere temas ediyordu. Kafası eğikti.

Zaman geçiyor, ondan bekleneni yapmamak için direniyordu. Yapamazdı, sevdiği, aşık olduğu adamı unutamazdı.

Çok uyuyordu son zamanlarda genç kız, havanın karardığı anda önünde bulunan eve giriyordu. Onun için ayrılan oda ikinci kattaydı, yatağına giriyor uyumaya direniyordu.

Biliyordu, bu evde olduğu sürece sevdiği adama sadece rüyalarında kavuşabiliyordu. Günlerce uyuyup sadece onun olduğu anlarda kalmak istiyordu fakat sabah oluyor ve o yine özlemle aralıyordu gözlerini.

Yeşil gözleri dolu dolu oluyor, karşısındaki beyaz tavana dakikalarca bakıyordu. Tepkisiz kalıyor, dua ediyordu.

Onu bir daha görmeden ölmemek için Allah'a yalvarıyordu.

Öfke doluydu, insanlar oldukça zalimdi. Nefessiz kalacağını bile bile ayırabiliyorlardı. Nefessizdi genç kız, sesini duyamıyor, elini tutamıyor ve kömür karası gözlerine bakamıyordu.

Avuçlarını sıktı, gözlerini kapadı. Yanağına usulca tek damla yaş süzüldü.

Ayakları hissizleşti, salıncak durdu. Gözünden yanağına tek damla yaş hızla süzüldü, yere damladı.

Zihninde sadece genç bir adam vardı, neredeydi, nasıldı, onu arıyor muydu? Yoksa buraya kapatıldığı anda söylendiği gibi bir süre sonra pes edip kendi hayatına mı bakmıştı?

Kafasını yavaşça iki yana salladı, hayır. Hayır bunu nasıl düşünebilirdi. Genç adam onu bulmadan durmazdı, pes etmezdi.

Hep derdi, benim nefesimsin, yaşama sebebimsin. İyi değildi o da, biliyordu genç kız.

Adam onu bulacak ve kavuşacaklardı. Herkese, her şeye inat onlar yine bir arada olacaktı.

Yanağında hissettiği yaş genç kızı kendine getirdi, adam buna dayanamazdı. Yüzünü astığı anda bile aklını kaybederdi. Şimdi, onun için bile olsa üzülmemeli ve bir gün kavuşacaklarını bilerek beklemeliydi.

Uzun, düz kahverengi saçları vardı. Bakımsızdı, umurunda değildi hiçbir şey. Sadece hapishane dediği bu yerin dışına çıkmak istiyordu.

İki Yabancı - (Bitti)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin