"Ezgi'yle aranızda ne var?"
Mert'in yüzünde koca bir tebessüm oluştu, sırtını duvara dayadı. "Güzel şeyler oluyor"
Kafasını yavaşça iki yana salladı Ömer, endişe doluydu. Genç kızın arkadaşı yüzünden üzülmesini kesinlikle istemiyordu. "Yapma Mert, iddiadan vazgeçiyorum. Sen kazandın sayalım, karşılığı ne ise yaparım. Ezgi'ye yazık etme, böyle bir şeyi hak etmiyor"
Mert'in yüzünde koca bir tebessüm belirdi, gözlerini arkadaşının gözlerine zaferle çevirdi. "Kazanacağımı söylemiştim" dedi, bir ses duyuldu geriden.
İkisinin de bakışı hızla döndü, Ezgi birkaç adım geride duruyordu. Arkadaşını merak edip erkenden hastaneye dönmüş, istemeden de olsa sohbetlerine kulak misafiri olmuştu.
Gözleri dolu dolu oldu, alt dudağını sertçe ısırdı. Mert hızla ayağa kalktı, "Ezgi" dedi, genç kız yanına yaklaşıp sert bir tokatı öfkeyle yüzüne geçirdi.
Arkasını döndü, nereye gideceğini bilmeden koşar adımlarla uzaklaştı, Mert hızla arkasından takip ediyor, yetişmeye çalışıyordu.
"Ezgi!" dedi, defalarca seslendi, genç kız arkasına bile bakmadı. Kalbi hızla çarpıyor, gözlerinden yaşlar öfkeyle süzülüyordu.
Bahçeye çıktı, Mert tüm hızıyla koşup sol bileğini yakaladı, genç kız istemsizce kafasını çevirdi, gözleri adamın gözlerine kaydığında sağ elini hızla kaldırıp adamın yanağına sert bir tokat daha geçirdi. İçindeki hayal kırıklığını bastıramıyordu.
"Defol!!"
Bileğini hızla çekip koşarak bahçeden çıktı. Öylesine hızlıydı ki adımları nasıl attığını bile bilmiyordu. Caddenin önünde adımını durdurdu, olabildiğince kaçıp uzaklaşmak istedi. Arkadaşını hatırladı, onu burada yalnız bırakamazdı. Derin bir nefes aldı, sakinleşmeye ve olanları unutmaya ihtiyacı vardı. Yanında bir otobüs durağı bulunuyordu, ağır adımlarla yaklaşıp oturdu.
Bahçenin orta yerinde duruyordu Mert, kaskatı kesilmişti. Ayakları yere sabitlenmiş, hareket etmesini engelliyordu. Bakışları sadece bahçe kapısındaydı, gözlerini kapayıp cesaretlendirici bir soluk aldı. Toparlanıp hızla koştu, bahçeden çıktığında gözleri durağa kaydı.
Ağır adımları önünde durdu, Ezgi kafasını eğmiş yüzüne bakmamak için kendine hakim olmaya çalışıyordu. Öfke doluydu, göz teması olduğu anda çevredeki insanları umursamadan bağırıp çağıracaktı.
"Ezgi" dedi Mert, genç kız ayağa kalktı. Onu görmeye de sesini duymaya da tahammülü yoktu. Kafasını hızla iki yana sallayıp yönünü hastanenin bahçesine çevirdi.
"Özür dilerim"
"Git!" dedi Ezgi öfkeyle. Genç adam kararlıydı, kalbinden geçenleri duyması için elinden geleni yapacaktı.
"Açıklamama izin ver, lütfen"
"Senden nefret ediyorum!"
Tek adım attı, Mert bileğinden tuttu. Genç kızın bakışlarını ayırma çabasına rağmen gözlerine bakmaya çalışıyordu.
"Doğru, bir iddiamız vardı"
Genç kız gözlerini kapadı, yanakları yaşla doldu. Ona karşı yumuşadığı ve bir şans verdiği için kendinden nefret etti. Bileğini hızla geriye çekti, hızlı adımlarla hastaneye ilerlediğinde Mert derin bir soluk aldı.
"Yüzüme bakmaman, beni umursamaman, sürekli kaçman.. Bunlar benim için çok yabancıydı Ezgi!"
Adımlarını, genç adamın bahçeyi inleten haykırışı ile durdurdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İki Yabancı - (Bitti)
Romance"En büyük dileğimdin; Hem gerçekleşmesini deliler gibi istediğim hemde gerçekleşmesinden çok korktuğum." ... "Evlenmek için kaçarlarken trafik kazası geçirip birbirini tamamen unutan çiftin, iki yabancı gibi yeniden tanışıp birbirine aşık olmasının...
