İki Yabancı - (Bitti)

25.Bölüm: 'Beni Hatırla'

Bankın üzerine oturdu Ekin, oldukça yorulmuştu. Geldiği andan beri ayaktaydı, çiçeklerin içerisinde geziniyordu. Gözleri kapanmak için direniyordu, Ömer de yanına oturdu.

"İyi misin?" diye sordu endişeyle, genç kız cevap verecek gücü bulamıyordu. Kafasını yana doğru eğdi, genç adamın omzuna dayadı.

"Uykum var" dedi, Ömer'in gözleie endişeyle büyüdü. Hızla bakışını ona çevirdi, "Ne? İyi misin?"

Kapanmak için direnen gözlerine karşı gelmeye çalışıyordu genç kız, kafasını olumlu anlamda salladı, adamın gözlerindeki endişeyi görebiliyordu.

"İyiyim... Sadece uykum-" dedi gözleri daha fazla direnemeden kapandı, Ömer hızla ayağa kalktı. Eğilip kucağına aldı, genç kızın kolları da tıpkı kafası gibi adamın kollarında aşağı sarktı, tamamen kendinden geçmişti.

"Ekin! Ekin aç gözlerini! Lütfen aç gözlerini!"

Arabaya koşarken bir yandan da onu uyandırmaya çalışıyordu. Alt dudağını suçlulukla ısırdı, gözleri dolu dolu oldu. Onu hastanede kaçırmakla büyük hata etmişti.

....

Koridorda genç adamın haykırışları yankılandı, son sürat genç kızı hastaneye getirmişti. Yol boyunca endişeyle seslenmiş, gözlerini açması için yalvarmıştı.

Ezgi'nin kulaklarına genç adamın sesi ulaştı, arkadaşının odasında bekliyordu. Hızla ayağa kalktı, "Ekin!" dedi endişeyle. Adamın sesleri aklını başından aldı, kapıyı açıp koridora çıktığında, odaya yaklaştıklarını gördü.

"Ekin! Ne oldu Ömer!" diye sordu, gözleri dolu dolu olmuştu bile. "Doktor!" diye haykırdı, odaya yürüyüp yatağı açtı, doktor ve hemşirenin koşuşu yankılandı.

"Ben.. Sadece hava almasını istemiştim" dedi Ömer suçlulukla. Doktorun muayene etmeye başlamasıyla hemşire tarafından odadan çıkarılmışlardı.

Koridordaydı, bir köşeye çömeldi. Ezgi'nin endişeli bakışları kapının üzerindeydi, içeriden güzel bir haber bekliyordu.

"İyiydi.. Çok iyiydi. Ne olduğunu anlamadım" dedi, yanağına istemsizce bir damla yaş süzüldü. Dışarı çıkarmanın kötü bir sonucu olursa kendini asla affetmeyecekti.

Yavaşça boyuna eğildi Ezgi, endişesini gizlemeye çalışıyordu. Derin nefes verip gözlerine baktı. "Nasıl.. Nasıl oldu bu?"
"Uykum var dedi, gözleri kapandı."

Bakışını çok kısa da kapıda gezdirdi Ezgi, kalbi hızla çarpıyordu. "Kötü bir şey olmayacak" dedi fakat kendisi de emin değildi.

....

Kapının açılması ile iki genç hızla ayağa kalktı, endişeli bakışlarla doktorun ağzından çıkacak kelimeleri bekliyordu. "İyi mi?" diye sordu Ezgi, doktorun yüzünde sıkıntılı bir ifade vardı. Kafasını iki yana salladı, "Hastaneden uzaklaşması onun in büyük tehlike" dedi, Ömer kafasını eğdi.

"Çok sıkılmış görünüyordu, hava alırsa rahatlayabilir diye düşünmüştüm"

Doktorun gözleri ona döndü, "Ekin'i bu durumda rahatlatabilecek tek şey, ilaçlar ve bol bol dinlenme olur. Gerisi sağlığını kötü etkileyecek."

Elini yavaşça saçlarının ön kısmından geçirdi genç adam, "Akşama kadar serum bağlanmayacak sanıyordum"
"Serum dışında da ilaçlar veriliyor, dışarı çıkarak saatlerini kaçırmış oldu"

Geriye çekildi Ömer, bunu hiç düşünmemişti. "Şimdi.. Şimdi nasıl?"
"Uyuyor.. İlaçlarını verdik, iyice dinlenmesi gerekiyor. Geçmiş olsun"