İki Yabancı - (Bitti)

5.Bölüm:"Kıyamadığım"

" Bir gün bırakıp gidersen ben nasıl yaşarım?"

....

Adımını durdurdu genç kız, parkın önündeydi. Kendini oldukça yormuştu. Öne doğru eğildi, nefes nefese kalmış ve başına şiddetli bir ağrı saplanmıştı. Ayakları yere sabitlenmiş, adım atamıyordu. Endişeyle yanına yaklaştı Ezgi.

"Ekin! İyi misin?"

Gözlerini kapadı genç kız, kendini biraz toparlamaya çalıştı. Bakışları yerdeydi, önünde Ezgi vardı. Kolunu tutmuştu.

"De-ğilim"

Gözlerini yavaşça yerden ayırdı, kaldırdı. Duraksadı, Ezgi'nin tam arkasında biri vardı. Sessizce durmuş ona bakıyordu.

Uzun bir aradan sonra iki genç, biri parktan çıkıyor biri de giriyorken karşı karşıya geldiler. Aralarında bir metrelik mesafe vardı.

Geceleri buluştukları, en güzel anlarının geçtiği yerdeydiler ve kazadan sonra ilk defa birbirlerinin gözlerine böylesine bakabilmişlerdi.

Kendini toparlamaya çalıştı genç kız, ilk hatırladığı ise Ezgi'nin tuttuğu koluydu. Hızla çekti, zorlanarak doğruldu.

Ezgi endişeliydi, arkadaşının ayakta durmakta zorlandığını biliyordu. Bakışı arkasındaki iki adama kaydı, şaşırdı, ne diyeceğini bilemiyordu.

Yüzünde tebessüm oluşturan tek kişi Mert oldu, kızı karşısında görmenin mutluluğunu yaşıyordu.

"Ezgi Merhaba"

Genç kızın aklı sadece arkadaşındaydı, bir an önce onu buradan uzaklaştırmak istiyordu.

"Merhaba"
"Ne güzel tesadüf bu"

Yanına tek adım attığında Ezgi kafasını sağa çevirdi, arkadaşına baktı. Yüzü sararmıştı, endişelendi.

Arkasını döndü, bir taksi gördü. Hızla elini kalırıp durdurdu. Arkadaşının binmesine yardım edip iki adama döndü.

"Çok özür dilerim ama gitmeliyiz"

Hızla arkadaşının yanına bindi, kapıyı örttü. Taksi uzaklaşırken Ömer sessizce durmuştu.

Zihninde sadece, bakışını üzerinden hiç ayıramadığı Ekin vardı, solgun yüzü dikkatini ilk çeken şey olmuştu.

"Konuşamadık"

Dedi Mert, hala bakışları taksinin gözden kaybolduğu yoldaydı. Derin bir nefes verdi Ömer, durgun ve tepksizdi. Kalbinin en uç yerinde hiç bilmediği bir sızı vardı.

"Ekin iyi görünmüyordu"

Mert'in yüzünde tebessüm belirdi, gözleri sadece Ezgi'de olduğu için Ekin'e doğru düzgün bakmamıştı bile.
Elini arkadaşının omzuna bıraktı.

"Bence sen kuruntu yapıyorsun"

Şaşırdı Ömer, gözleri arkadaşına dönmüştü.

"Neden kuruntu yapacakmışım?"

Hızlı birkaç adım attı Mert, ona döndü. Gözlerinin içine bakıyordu. İki kolunu iki yana açtı, gülüyordu.

"Çünkü sen o kıza aşıksın, hemde ilk görüşte ve körkütük"

Kafasını iki yana salladı Ömer, doğru değildi. İhtimali bile olamazdı, doğru düzgün yüzüne bile bakmayan bir kıza nasıl bu kadar kısa sürede aşık olabilirdi.

"Yok öyle bir şey"
"Var, kabul et!"
"Yok"
"Kesinlikle var ama şu an susmayı seçiyorum"

.....