İki Yabancı - (Bitti)

6.Bölüm: Kazadan Önce

"Başına bela olmaya geldim derken, neden geri gideceğini de söylemedin?"

....

Genç kız iki kolunu açtı, çocuk hızla koştu aralarına sığındı. Kafasını ona dayadı, küçük kollarını beline sardı.

Gizlenmeye çalışılsa da evdeki hüznün ve kabusun farkındaydı. Ablası çok hastaydı, bu yüzden de sürekli hastaneye gidiyordu.

"Benim yakışıklım"

Geriye çekildi küçük çocuk, ablasının gözlerine baktı. Gülümsedi, aklında tek bir şey belirdi.

"Yakışıklı mıyım?"
"Evet, hemde gördüğüm en yakışıklı erkeksin"

Gülümsedi Ali, kafasını yavaşça eğdi. Derin bir nefes alıp ablasına çekinerek baktı.

"Ömer Abi'den bile mi?"
"Ömer mi?"

Şaşkın ve merak doluydu kızın gözleri, kardeşinin iki dudağından çıkan ismi düşünüyordu.

Ali iki kolunu yine ablasına sardı, kafasını eğdi. Dudaklarını bastırdı, zihninde sadece ailesinin ona aşılamaya çalıştığı şeyler vardı.

"Ömer ablanı çok üzdü, hasta olmasına neden oldu. Eğer ondan söz edersek ablan daha çok üzülecek. "

Küçük çocuğun zihninden anne babasının uzun zamanki uyarıları vardı. Bir an kendine hakim olamamış ve ağzından kaçırmış, ablasının üzülecek olmasından delicesine korkmuştu.

Yavaşça geriye çekildi, gözlerine baktı.

"Abla hikaye okuyamadım ben"

Ekin gözlerine baktı, elini yavaşça yanağının üzerine bırakmıştı.

"Neden?"
"Çünkü sen uyuyordun"
"Evet ablacım, biraz yorgundum erkenden uyumuşum ama bu akşam sen okursun ben de dinlerim"

Gülümseyerek kafasını salladı küçük çocuk, en sevdiği şeydi bu. Yeni yeni okumayı söküyordu, o her akşam okuyor ablası da hasta olmadığı zamanlarda onu dinliyor, yanlışlarını düzeltmesine yardımcı oluyordu.

"Sonra da okuma yarışma birinci olurum!"
"Evettt"

Sıkıca sarıldı genç kız küçük kardeşine, saçlarına öpücük kondurdu, kokladı.

Odanın kapısı önce tıklandı, yavaşça aralandı. Asiye Hanım göründü, bakışı içeri kaydı. İki çocuğunu gördü, ikisinin de yüzü gülüyordu.

Derin bir nefes aldı, varlığına şükür etti. Yanlarına yaklaştı.

"Bakıyorum da keyifler yerinde"

Ekin kardeşinin iki yanağına öpücük bırakıp annesine döndü.

"Neden olmasın ki anne? Kimin böyle yakışıklı bir kardeşi var ki?

Kadın güldü, oğluna döndü. Ablasının dibindeydi.

"Hadi o zaman kahvaltıya. Bu yakışıklı elini yüzünü yıkamış mı peki?"

Küçük çocuk kafasını iki yana salladı, uyandığı gibi soluğu bu odada almıştı.

"Yıkamadım"
"Koş bakalım lavaboya"

Ali gülümseyerek koşup odadan çıktı. Asiye Hanım kızına daha da yaklaştı, elini uzatıp yüzüne dokundu. Aklında dün yapılan tedavi vardı, nasıl hissettiğini merak ediyordu.

"İyi misin kızım?"
"Çok iyiyim annecim"
"Kahvaltını buraya mı getireyim, bizimle mi yersin?"
"Sizinle, tek yemeyi sevmiyorum"

Gülümsedi kadın, rahatlamıştı. Biliyordu, kızı genellikle kötü hissettiğinde kahvaltıyı odaya istiyordu.