İki Yabancı - (Bitti)

11.Bölüm: Hayalim

"Karanlıktan korkmuyorum artık eskisi gibi" ❤️

...
Ezgi arkasını döndü, Ömer hızla yaklaşıp önüne dikildi. "Neden böyle bir şey söyledin?"
"Onun aklını karıştırmanızı istemiyorum"
"Amacın kesinlikle aklını karıştırmak değil"

Ezgi derin nefes aldı, "Lütfen, lütfen Ekin'den uzak durun."

Ömer kafasını hızla iki yana salladı, "Ezgi, Bana Ekin'den uzak durabilmem için geçerli neden söyle"

Genç kız duraksadı, adamın gözlerinin içine baktı. Oldukça çok geçerli nedenleri vardı.

"Ekin çok çabuk kırılan ve incinen biri, göründüğü kadar güçlü değil. Bunu yapmanıza izin vermeyeceğim"

Genç adamın yüzünde şaşkın bir ifade oluştu, neden onu üzeceğini düşünüyordu, anlam veremedi.

"Neden böyle bir şeyimi yapacağını düşünüyorsun? Senin gözünde nasıl biriyim ben?"

Merak doluydu, Ezgi derin nefes verdi. Geçen gün Mert hakkında hoşuna gitmeyen gerçekleri öğrenmişti.

"Mert'in arkadaşısınız, onu ikimizde tanıyoruz"
"Mert, ben değilim Ezgi, sadece önyargılısın"
"Bu ön yargı değil! Sadece arkadaşımın canının daha fazla yanmasını istemediğim için şimdiden önüne geçmeye çalışıyorum"

Arkasını döndü, hızlı adımlarla ilerledi, Ömer şaşkındı. Söylediklerine anlam vermeye çalışıyordu.

Genç kız kapıdan hızla çıktı, tam önünde gözleri Mert'le buluştu. "Ezgi" dedi tebessüm ederek. Ezgi umursamadan onu sollayarak geçti, tek ilgisi kızlara asılmak olan bu adamın yüzüne bile bakmak istemedi.

Genç adam şaşkındı, bakışını arkadaşına çevirdi, Ömer kapıya çıkmış genç kızı izliyor, söylediği kelimelere anlam vermeye çalışıyordu.

"Ezgi beni görmedi sanırım" Dedi Mert sadece kendini avutmaya çalışarak. Ömer derin nefes verdi, "İstifa etti" dedi derin bir soluk alırken.

"Ne? Neden?"
"Bilmiyorum ama öğrenmem gerek"

.....

Günün erken saatinde evde hareketlilik başlamıştı. Bugün tedavi günlerinden biriydi, genç kızla birlikte tüm ailesi erken uyanırdı bu günlerde.

Önce hissettirmemek için Ali komşuya gönderilir, aynı serviste olan arkadaşıyla okula komşu tarafından gönderilirdi. Küçük çocuk gizlenmeye çalışılsa da ablasının durumunun çok iyi farkındaydı.

Ablası bir kaza geçirdiği için çok hastaydı, belli günlerde hastaneye gidip tedavi oluyor, eve kendinden geçmiş şekilde dönüyordu.

O yüzdendir ki küçük çocuk her fırsatta onun odasında, onun yanında ve onun kollarının arasında uyuyordu. Ablası, ona ikinci anneydi.

Genç kız erkenden duş almıştı. Kalbi hızla çarpıyordu, bu günleri hiç sevmiyordu. Canını tüm gün yakacak olan ilaçlardan nefret ediyordu.

Odasındaydı, önünde bir küçük bir çanta vardı. İçerisinde gerekli olan şeyleri özenle yerleştiriyordu. Kapının çaldığını duydu, bakışını kaldırdı, annesi göründü.