Eftalya

Güzel Eftalya

Ege
Gecenin bir saatinde telefonun çalması ile irkildi Ege. Arayan kişi Nuran hanımdı. Şaşkın bir şekilde telefonu açtı.
Ege:"Efendim."
Nuran:"Gecenin bu saatinde rahatsız etmek istemezdim. Sana ihtiyacımız var Ege."
Ege:"Sorun değil. Ne oldu ?"
Nuran:"Eftalya,intihara kalkıştı. Sabahtan beri hastanedeyiz. Senin adını sayıklayıp duruyor. Bizden ayrıldığında belki bir daha gelmeyeceğim diye yemin ettin ama Eftalya'nın sana ihtiyacı var."
Ege"İntihara mı kalkıştı ? Nasıl oldu bu ?"
Nuran:"Tam olarak bizimde bir bilgimiz yok. Odasında kanlar içinde bulduk. Yalnızca senin adını sayıklıyor. Hala kendine gelemedi. Derin bir uykuda ve sanırım rüya görüyor. Bu rüyanın baş karakteri sensin..."
Ege:"Bu duyduklarım karşısında gerçekten de şaşırdım."
Nuran:"Doktor senin gelmenin ona iyi geleceğini söylüyor. Birkaç günlük gelebilir misin ?"
Ege:"Üzgünüm,gelemem."
Nuran:"Neden ?"
Ege"Tekrardan size rahatsızlık vermek istemiyorum. Hem kendi düzenimi de bozmak istemiyorum."
Nuran:"Bize rahatsızlık vermezsin,bunu biz istiyoruz. Cansu'yla birlikte bile gelebilirsin. Biz Yiğit ile konuştuk. Bizim için sıkıntı olmaz,yeterki sen gel."
Ege:"Tamam,bu gece yola çıkmaya çalışacağım."
Nuran:"Çok sağ ol Ege."
Ege:"İyi geceler."
Dedikten sonra telefonu kapattı. Yanında uyuyan Cansu'ya baktı. Cansu'yu uyandırdı.
Cansu:"Ne oldu hayatım ?"
Ege:"Benim İstanbul'a gitmem gerek."
Cansu:"Neden ?"
Ege:"Eftalya için. İntihara kalkılmış ve bana ihtiyacı var."
Cansu:"İyide bu seni niye ilgilendiriyor ki ?"
Ege:"İlgilendiriyor işte. Birkaç gün kalıp gelirim."
Cansu:"Bende gelsem olmaz mı ?"
Ege:"Aslında seni davet ettiler ama boşver."
Cansu:"Peki,çantanı hazırlamada yardım edeyim."
Cansu Ege'ye yardım etti. Ege'nin aklı ise hep Eftalya'daydı. Kendini suçlu hissetmişti. İstanbuldan ayrılırken çok kötü davranmıştı Eftalya'ya. Çantasını Aldı ve hemen arabanın bagajına yerleştirdi. Esen rüzgarın etkisiyle Cansu üşümüştü.
Ege:"Bekleme beni,gir içeri. Üşüyeceksin."
Cansu:"Annemi hiç aratmıyorsun Ege."
Ege:"Çünkü annen seni bana emanet etti."
Cansu:"Kendine dikkat et ve Yiğit'e geçmiş olsun dileklerimi ilet. Şimdi o çok üzülmüştür. Eftalya'ya çok düşkün. Vardığında beni ara.
Ege:"Hala Yiğit'i düşünüyorsun,merak etme iletirim."
Cansu:"Yalnızca arkadaşım. Seni seviyorum."
Ege:"Bende seni seviyorum."
Diyerek arabaya bindi. Karanlık yola vuran sokak lambasının ışığına bakarak ilerledi. Gece ürkütücüydü ama suçluluk duygusu daha ürkütücüydü...
Eftalya
Deniz çok mavi ve uçurum çok derin. Uzun beyaz elbisem bu manzaraya uyum sağlıyor. Tam uçuruma kendimi bırakmaya karar verdiğimde Ege geliyor. Elimi tutuyor ve şu sözleri söylüyor;"Yaşanacak daha çok şey var. Bunu benim için yapma. Benim için hatta bizim için bir şey yap. Hayata kaldığın yerden devam et. Yapabilirsin, hep yanında olmasam bile ben daima seninleyim. Seni seviyorum,güzel Eftalya...
Nuran hanım kızını izliyor ve Ege diye sayıklıyışını dinliyordu. Güzel kızıl saçlarını okşuyordu ve içinden dua ediyordu. Ege'nin bir an önce gelmesi ve Eftalya'nın iyileşmesi için. Eftalya'nın çocukluk arkadaşı Zeynep ise yanında durmadan ağlıyordu.
Nuran:"Ağlama artık.Seni böyle görse çok üzülür."
Zeynep:"Onu son zamanlarda çok ihmal ettim. Hepsi benim yüzümden !"
Nuran:"Senin bir suçun yok. İkinizde birbirinizi ihmal ettiniz."
Zeynep:"Aynı okulda olup ona uzak olan tek kişi bendim herhalde. Benden nefret etse bile haklı."
Nuran:"Lütfen kendini suçlama. Senden nefret etmiyor. Şu an yanında olan tek dostu sensin."
Zeynep:"Şu an yanındayım ama daha önce değildim."
Nuran:"Bundan sonra olursun."
Diyerek Zeynep'e sarıldı.
Eftalya bir çığlık atarak uyandı. Nuran hanım telaşla doktoru çağırdı. Doktor,Nuran ve Zeynep'i odadan çıkardı.
Nuran:"Kızıma ne oluyor söyler misiniz ?"
Doktor:"Kriz geçiriyor,elimizden gelen her şeyi yapıcağız."
Nuran:"Elinizden gelenin fazlasını yapın !"
Yiğit annesinin bağırışını duyunca hızlaca koştu.
Yiğit:"Eftalya iyi mi ?"
Nuran:"Kriz geçiriyor,baban nerede ?"
Yiğit:"Bahçeye yürüyüşe çıkmıştı."
Nuran:"Şimdi sırası mı ? Git,bul onu."
Yiğit:"Telefonu kapalı. Gidip bakayım."
Zeynep:"Sizin için ne yapabilirim ?"
Nuran:"Ege'yi ara,ne zaman burada olur,öğren."
Zeynep Nuran Hanım'dan Ege'nin numarasını aldı. Hızla rakamları çevirdi.
Zeynep:"Telefonu kapalı."
Nuran:"Kahretsin !"
O Sırada Erhan ve Yiğit gelmişti.
Erhan:"Eftalya nasıl ?"
Nuran:"Bir şey söylemiyorlar,bizde bekliyoruz."
O sırada hemşireler odadan çıktı ve koşmaya başladılar.
Nuran:"O iyi mi ? Lütfen bir şey söyleyin."
Hemşire:"Hanımefendi şu an kalp atışları zayıfladı. Gerekli işlemleri yapacağız,merak etmeyin."
O sırada Ege geldi.
Ege:"Umarım geç kalmamışımdır."
Nuran:"Telefonun neden kapalı,sabahtan beri sana ulaşmaya çalışıyoruz."
Ege:"Şarjı bitmişti,kusura bakmayın. Eftalya nasıl ?"
Yiğit:"Kalp atışları zayıflamış."
Ege:"Onu görmeliyim."
Zeynep:"Bu mümkün değil. Şu an kalp masajı yapıyorlar."
Ege:"Yinede görmem gerek."
Ege odanın kapısını açtı.
Erhan:"Ne yaptığını zannediyor bu ?"
Nuran:"Herkes sakin olsun. Eftalya'nın sağlığı dışında şu an hiçbir şey önemli değil."
Doktor:"Lütfen çıkar mısınız ?"
Ege:"Sizden daha çok işe yarayacağım kesin."
Doktor:"Ne yapmayı düşünüyorsunuz ? Özel güçleriniz falan mı var ?"
Ege:"Önümden çekilmen senin sağlığın açısından iyi olacak."
Ege doktoru itip içeri gitti. Eftalya öylece yatıyordu. Rengi solmuştu ve saçları cansızlaşmıştı. Ege'nin bıraktığı Eftalya böyle değildi. Onu bu halde görünce vicdan azabı çekmişti. Eftalya'nın yanına eğilip,kulağına fısıldadı.
Ege:"İyileşeceksin,güzel Eftalya. Bak ben buradayım,yanında."
Dedikten sonra Eftalya'nın elini sıkıca tuttu. Doktorlar ve Demir ailesi olacakları izliyordu. Eftalya derin bir nefes alarak uyandı. Doktorlar Ege'ye şaşkın şaşkın bakıyorlardı. Ege ise Eftalya'nın gözlerindeki derin denize...