Eftalya

Avuntu

Gecenin koyu tonuyla birlikte Demir ailesinde ortam gerildi. Nuran Hanım ne yaparsa yapsın kendini Erhan Bey'e ifade edemiyordu.
Nuran:"En azından Meryem'i bir ziyaret etmen gerekirdi. Bunu ona borçlusun."
Erhan:"Öncelikle,ben kimseye borçlu değilim. Bunda anlaşalım."
Nuran gergin bir şekilde başını ellerinin arasına aldı. Ege bu ses de ne uyuyabiliyordu ne de bir şeye odaklanabiliyordu. Eftalya'nın yakında sınavları başlayacaktı. Okuduklarından bir kelime bir şey anlamamıştı. Ege'nin odasına doğru ilerledi. Kapıyı çaldı.
Eftalya:"Girebilir miyim ?"
Ege bunalmış bir ses tonu ile "Gel" dedi. Eftalya kapıyı yavaşça kapattı.
Eftalya:"Bu seste ne ders çalışabildim ne de uyuyabildim. Bana ihtiyacın olduğunu düşündüm."
Ege:"Yalnızca sana değil. Anneme,eski günlere,eski kendime ve daha birçok şeye ihtiyacım var."
Nuran Hanım'ın "Yeter !" Diye bağırmasıyla Ege ve Eftalya hızlıca salona indiler. Eftalya'nın ve Ege'nin geldiklerini kendi gürültülerinden fark etmemişlerdi. Erhan,sert bir tokat atmıştı Nuran Hanım'a. Eftalya bu gördüğü manzara karşısında sarsılmıştı. Küçüklüğünden beri ilk defa böyle bir şeyle karşılaşıyordu. Ege Eftalya'ya belinden sarıldı. Eftalya gözyaşlarının akmasına izin verdi. Ege kulağına fısıldadı."Geçecek."
Nuran hanım yavaşça yanağına dokundu. Yanağında çok bir şey yoktu. Yüreğinden kopup gidenler ise İstanbul'un nüfusundan fazla. Nuran Kapıya doğru yönelirken,Erhan bileğinden tuttu.
Erhan:"Özür dilerim. Seni incitmek istememiştim."
Nuran son bir edayla bileğini çekti.
Nuran:"Sus ! Daha fazla konuşma. Bugüne kadar kimse bana vurmadı."
Nuran arkasını döndüğünde ağlayan Eftalya'yı gördü.
Nuran:"Ege,Eftalya'yı götürür müsün ?"
Eftalya:"Hayır,hiçbir yere gitmiyorum. Gitmesi gereken kişi ben değilim,babam."
Erhan:"Kızım,arada olur böyle şeyler. Sen üzme kendini."
Eftalya:"Baba,sen ne saklıyorsun ? Annemle alıp veremediğiniz şey ne ?"
Nuran:"Eftalya,daha fazla karışma !"
Eftalya:"Söyleyin ! Yeter artık. Her gün bir sırla uyanmaktan bıktım."
Erhan:"Annenin kaltaklığı seni ilgilendirmez !"
Nuran hayal kırıklığı ile Erhan'a baktı. Erhan ise bu durumdan mutlu görünüyordu.
Eftalya babasının üzerine doğru yürüyordu. Ege buna engel oldu.
Ege:"Değmez. Yürü gidelim."
Eftalya:"Bırak Ege !"
Eftalya Erhan'ın yüzüne tükürdü ve şu sözleri söyledi.
"O kadar adisin ki ! Yaptığın her neyse söyleyecek cesaretin bile yok. Hatta kendini avutacak bir gram vicdanın yok !"
Eftalya arkasını dönüp gitmeye yeltendi. Ta ki Erhan konuşana kadar. Elindeki son Viski'yi de bitirdikten sonra.
"Belki de ben bir papatya öldürmüşümdür. Belki de yalnız bir avuntudur. Bir papatya beni öldüremez mi ?"