Eftalya

İstanbul

Sonunda İstanbul'a varmıştı Ege. Yiğit'in evine doğru sürüyordu arabayı. Her zaman ki gibi trafik yoğundu. Üç yıldır gelmiyordu İstanbul'a değişen tek şey zamandı Ege için. Yiğit arıyordu,bu trafikte Ege'nin canı sıkılmıştı zaten.
Yiğit:"Dostum nerede kaldın ?"
Ege:"İstanbuldayım,trafik yoğun."
Yiğit:"Bir isteğin var mı ?"
Ege:"Yok kardeşim,sağ ol. Görüşürüz."
Yiğit:"Görüşürüz."
Neyse ki trafik biraz rahatlamıştı. Hızla sürüyordu. Bir an önce varmak istiyordu. Sonunda varmıştı Ege. İçine bir heyecan düşmüştü. Buna izin vermedi Ege kendini sakinleştirdi. Arabasını park etti. Artık inmesi gerekiyordu sonuçta ilk defa yalıya gelmiyordu. Bir zamanlar o da yalıda yaşıyordu ama bir zamanlar.
Nihayet inmeyi başardı. Yiğit ve ailesi onu bekliyordu. Yiğitin kardeşi Eftalya inanılmaz değişmişti. Yiğit ismini söylemese tanıyamayacaktı.
Erhan Demir: "Seni yeniden burada görmek çok güzel, şimdi işe gitmem gerekiyor sonra hasret gideririz."
Sıkıca sarılmıştı Ege'ye. Ege bundan iğrenmişti. Hatta midesi bulanmıştı. Neyse ki hızlıca gitti.
Yiğit:"Seni çok özledim kardeşim."
Ege:"İnan bende."
Sıkıca birbirlerine sarıldılar. Ege Yiğit'i bir zamanlar gerçekten seviyordu. Bir zamanlar gerçektende kardeşiydi. Olanlardan sonra kardeşi olması mümkün değildi. Eftalya'ya baktı bir an gözlerini ondan alamadı. Çok güzel bir kız olmuştu. Kızıl saçları rüzgârla birlikte savruluyordu.
Eftalya:"Hoşgeldin."
Ege:"Hoşbuldum da sen ne kadar değişmişsin Eftalya bir an gerçekten inanamadım."
Eftalya:" Ee üniversiteli oldum artık. Sen çok değişmemişsin hâla aynısın."
Ege:"Öyle mi ? Teşekkür ederim."
Nuran hanım araya girmişti.
Nuran:" Ne güzel senin burada olman Ege. Kusura bakma yeni elmanlar beni bekliyor. Gitmem gerek."
Ege:"Yok sorun değil,siz işinize bakın."
Nuran gittikten sonra uzun bir süre Eftalya ile Ege birbirine baktılar. Yiğit bu sessizliği bozmuştu.
Yiğit:"Hayat nasıl gidiyor ? Var mı yeni birileri ?"
Ege:"Üç yıllık bir ilişkim var yenisi kalmadı artık." Dedikten sonra gülmeye başladı. Eftalya gözlerini devirmişti.
Yiğit:"Bu konulara daha sonra tekrar döneceğim."
Ege:"Nasıl istersen."
Ve içeri girdiler. Eftalya odasına çıkmıştı.
Yiğit:"Annenin yokluğuna alışabildin mi ?"
Ege:"Pek sayılmaz. Bunu yapanların yanına kâr kalmayacak."
Yiğit:"Ne Şerefsiz insanlar var be."
Ege:"Aynen öyle."
İçinden senden ve senin ailenden daha şerefsizi yok diye geçiriyordu...