Eftalya

Karar

Gecenin esintisini teninde hissediyordu Ege. Ankara'ya gelmeyeli uzun zaman olmuştu. Havasını özlemişti sadece. Evin kapısını açmaya çalışırken kapıyı Asya açmıştı.
Asya:"Hoşgeldin."
Ege:"Senin burada ne işin var ?"
Asya:"Sana anlatmam gereken şeyler var."
Ege:"Ne söyleyeceksen söyle ve git."
Asya:"Burada olmaz."
Ege ağır adımlarla içeri girdi ve kapıyı kapattı.
Ege:"Seni dinliyorum."
Asya:"Öncelikle bu çok önemli bir konu senden sakin olmanı istiyorum. Annenle ilgili."
Ege:"Sen annemle ilgili ne bilebilirsin ki ?"
Asya:"Beni iyi dinle. Düşündüklerinde yanılmıyordun."
Ege:"Hangi düşündüklerimde ?"
Asya:"Erhan Bey ile ilgili düşündüklerinde."
Ege:"Açık konuş."
Asya:"Annele Erhan Bey'in bir ilişkisi olmuş. Nuran hanımla evliyken. Sen on yaşlarındayken. Nuran hanım bunu öğrenmiş. Erhan,anneni kendi elleriyle öldürmüş."
Ege:"Ne saçmalıyorsun sen ? Sana neden inanıyım ?"
Asya:"Kanıtlarım var."
Ege:"Ne kanıtı ?"
Asya telefonunu eline aldı. Bir ses kaydını açtı. Ses kaydında Nuran ile Erhan'ın konuşması vardı. Bir telefon konuşması. Ege'nin gerçeği öğrenmesinden bahsediyorlardı. Sonrasında "Sen vicdansız bir katilsin."Demişti Nuran. Ege'nin gözleri dolmuştu zorlukla konuşmaya başladı.
Ege:"Sen bunlara nereden ulaştın ?"
Asya:"Benim de elim kolum uzun."
Ege:"Yalnız kalmaya ihtiyacım var."
Asya:"Bir delilik yapma."
Ege:"Henüz değil."
Asya:"Sonra uğrarım. İyi geceler."
Ege:"İyi geceler."

Eftalya:"Ben çıkıyorum."
Nuran:"Nereye gidiyorsun ?"
Eftalya:"Okula."
Nuran:"İyi dersler."
Eftalya:"Görüşürüz."
Eftalya şöföre hızlı sürmesini söyledi. Okulun Kampüsü'nde indi. Zeynep ile buluşacağı Çay Bahçesine girdi. Zeynep'i görür görmez yanına gitti.
Eftalya:"Çok bekletmedim değil mi ?"
Zeynep:"Hayır,canım. Çok önemli dedin hemen geldim."
Eftalya:"İyi ki geldin. Sana çok ihtiyacım vardı."
Zeynep:"Seni dinliyorum."
Eftalya:"Ege meselelerini biliyorsun."
Zeynep:"Tek bir lafın yeterdi onu göndermemeye. Neden gitmesine izin verdin ?"
Eftalya:"Yapamazdım."
Zeynep:"Neden ?"
Eftalya:"Aldatıldım."
Zeynep:"Açıklamasına bile izin vermedin."
Eftalya:"Daha önemli durumlarım var."
Zeynep:"Ne gibi ?"
Eftalya:"Bunu ilk sana söylüyorum. Güvendiğim için. Kesinlikle aramızda kalacak. Ne olursa olsun. Bana söz ver."
Zeynep:"Söz veriyorum."
Eftalya:"Ben hamileyim."
Diyerek ağlamaya başladı.
Zeynep:"Ne ?"
Eftalya:"Duydun işte hamileyim ben. "
Zeynep:"Ege bunu biliyor mu ?"
Eftalya:"Hayır,bilmiyor."
Zeynep:"Ege'nin bunu bilmesi lazım. O bunun hakkı."
Eftalya:"Söyleyemem o kadar gurursuz olamam."
Zeynep:"Ne yapacaksın peki ?"
Eftalya:"Bildiğim tek bir şey var. Ben bu bebeği seviyorum. Ondan vazgeçmek istemiyorum. Bir fasulye tanesi de olsa seviyorum. Ege'den her ne kadar nefret etsemde ben bu bebeği seviyorum."
Zeynep:"Çünkü,o senin bebeğin. Ne yapacaksın ?"
Eftalya:"Doğrucam."
Zeynep:"Babasız mı olacak ?"
Eftalya:"Hayır."
Zeynep:"Nasıl yani ?"
Eftalya:"Eğer Eser'in teklifi hala geçerliyse Eser ile evleneceğim."
Zeynep:"Hayır,olamaz bu ! Ege ve sen birbirinize aitsiniz."
Eftalya:"Güldürme beni. Sence sevse başka biriyle evli olur muydu ?"
Zeynep:"Hayır."
Eftalya:"Lütfen kimseye söyleme."
Diyerek masadan kalktı. Sessizliğin içinde kaybolarak kayıplara karıştı.