Eftalya

Hoşçakal

"Burada durabilirsiniz."
"Eftalya,sen gerçekten iyi görünmüyorsun."
"Yorgunum sadece."
"Al şunu,numaram."
"Hoşçakal Serkan"
"Güle güle."
Evin bahçesinden geçerken anıları hatırlayıp hüzünlendi. Kapıya yavaşça tıkladı.
Kapıyı açan Nuran Hanım oldu. Nuran kızına sıkıca sarıldı.
Nuran:"Sen iyi misin ? Senin için çok endişelendik."
Eftalya:"Iyiyim ben."
Diyerek içeri geçti. Salonda Ege ile göz göze geldi. Ege hariç herkese sarıldı.
Eftalya:"Ben çok yorgunum. Kusura bakmazsanız odama çıkmak istiyorum."
Erhan:"Git kızım,dinlen. Bir ihtiyacın olursa söylemen yeterli."
Eftalya:"İyi geceler."
Eftalya merdivenleri yavaş yavaş çıktı. Düşünüyordu. Düşünmek için daha çok zamanı olacaktı. Bir karar vermek zorundaydı. Bu bebeği kabullenecek miydi ? Yoksa vaz mı geçecekti ? Odasına girdi. Üstünü değiştirdi. Duş almaya niyetlendi ama fazlasıyla yorgundu. Yatağa uzandı. Üzerine bir pike aldı ve gözlerini kapadı. Tam uykuya dalacakken kapı çaldı.
Ege:"Eftalya,konuşmamız lazım."
Eftalya:"Benim seninle konuşacak bir şeyim yok."
Ege:"Bak düşündüğün gibi değil."
Eftalya zorlukla yataktan kalkarak kapıyı açtı. Ege içeri girmeye çalıştı ama Eftalya müsade etmedi.
Eftalya:"Karşıma geçmiş hala düşündüğün gibi değil diyorsun. Söylediklerimi iyi dinle Ege. Bu benimle son konuşman olabilir. Lütfen lafımı da kesme. Insan da biraz gurur olması gerek. Bu her insan da vardır. Içinde bir yerde insanlık duygusu da vardır. Elini vicdanına koy. Sen beni haketmiyorsun. Biz birbirimize göre değiliz. Sen benim gözümün içine baka baka yalan söyledin. Benim bunları unutmam mümkün değil. Bizim yollarımız bu saatten sonra ayrıldı. Biz diye bir şey yok artık. Lütfen bir daha benimle konuşmaya çalışma. Umarım yine de her şey gönlünce olur."
Eftalya pantolonun cebinden kolyeyi çıkardı ve Ege'nin eline verdi.
Ege:"Ne olursa olsun o senin."
Eftalya:"Böyle bir hatıraya ihtiyacım yok benim."
Ege çaresizce çekildi.

Ertesi gün Eftalya pat küt seslerle uyandı. Üzerine birkaç Parça şey geçirdi ve aşağı indi. Herkes kahvaltısını yapmıştı. Ege arkasından geliyordu.
Ege:"Müsade eder misin ?"
Eftalya arkasını döndü ve Ege'nin elindeki bavullara baktı. Kenara çekildi.
Ege:"Annemin ölümünden sonra bana çok yardımcı oldunuz. İkinci ailem oldunuz. Ben her şey için teşekkür ederim. Buraya kadarmış. Bu saatten sonra burada kalmam uygun değil. Gitmem herkes için en doğrusu. Her şey ama her şey için teşekkürler."
Diyerek bavullarla birlikte dışarı çıktı. Demir ailesi Ege'nin arkasından bahçeye çıktı. Eftalya en sondaydı.
Yiğit:"Bırak dostum arabaya yerleştirmene yardım edeyim."
Ege:"Sizin düğününüz yakında olacak. Şimdiden tebrik ederim."
Cansu:"Teşekkür ederiz."
Nuran Ege'ye sıkıca sarıldı.
Ege:"Gözünüz arkada kalmasın Nuran Hanım kendime iyi bakıcağım."
Sonrasında Erhan Bey ile sarıldı.
Erhan:"Kendine iyi bak Ege."
Ege: "Siz de."
Sıra Eftalya'ya gelmişti. Uzun bir bakışma oldu. Eftalya Ege'nin ilk evden ayrılışında arabayı nasıl durduğunu hatırladı ve hüzünlendi. Ege yaptığı her şey için utanç duyuyordu.
Ege:"Beni affetmen mümkün değil biliyorum ama özür dilerim."
Eftalya:"Kendine iyi bak."
Ege:"Ah ! Sende. Hoşçakal güzel Eftalya."
Eftalya:"Hoşçakal !"
Ege arkasını döndüğünde Eftalya'nın gözleri dolmuştu. Ağlamıyordu. Ağlamamak için kendine söz vermişti.
Ege Arabasına Yavaşça bindi. En son baktığı kişi Eftalya oldu. Araba hareket ettikten sonra Eftalya karnını tuttu ve el salladı.