KÖSEM: Gücün Zirvesi

10; "Kösem"

"Ahmed.. Ben gebeyim..."

Nihayet bunu söylemek nasip olmuştu Mahpeyker'e. Ebe kadının söylediğine göre artık bu kutlu haberi herkese yayabilirdi. Tabii dikkat etmesi de gerekiyordu.. Aksi halde bunu çekemeyen hatunlar, başına bir şey gelmesine neden olabilirlerdi.

Ahmed'le birlikte hayal kurmaya başlamışlardı.. "Kız olursa adı Ayşe olsun." diyordu Mahpehker. Ahmed de bunu hoşlukla karşılıyor ve erkek olursa da adı "Mahmud" olsun diyordu. Lakin Mahpeyker bundan korkmuştu. Zira abisiyle aynı kaderi paylaşma ihtimali onu bir gerginliğin içine sürüklüyordu.

Anastasia saraya geleli 4 aydan uzun bir süre geçmişti. Artık gitgide daha da uzun cümleler kurabiliyor, etrafındaki insanlarla daha iyi anlaşabniliyordu. Ailesine olan özlemi, artık kabuk bağlamıştı, buna alışmıştı. Zira bu özlem, bu saraya gelmeden bile önce başlamıştı.

"Ahmed.." dedi Mahpeyker. "Diğer cariyeler gebe olan hatunlara göz dikiyorlar, bana bir şey yaparlar diye çok korkuyorum.."

"Merak etme, odanın emniyetini arttırırız. Kalfaları da tembih ederiz, hatunlara göz kulak olurlar. Hem istersen, arada burada da kalabilirsin."

"Mahfiruz.. En çok ta ondan korkuyorum."

"Korkma.. Ben seni korurum."

"Aslında korkmaktan çok... Nasıl söylesem.. Kıska.. Kıskaç..."

"Kıskanıyor musun ?"

Mahpeyker bir şey diyememişti.. Ama biraz sonra kıkırdama sesleri duyuldu. Ahmed bundan, mevzuyu anlamıştı.

"Merak etme meleğim.. Sen... Sen benim Kösem'imsin. Hiçbir hatun senin önüne geçemez. Sen hep, en önde olacaksın."

Mahpeyker gülümsedi. Ama bir şeyi anlayamamıştı.. "Kösem ?"

"Kösem, en önde giden lider demektir. Kaidelerden ötürü belki başka hatunlar olabilir. Ama asla, sen.. Senin yerin değişmeyecek."

Birbirlerine sarıldılar.. Mahpeyker konuşmayı devam ettirdi...

"Seni bulmak, sanki bir mucizeye sahip olmak gibi geliyor. Sen, sen benim varlığıma yakın en değerli şeysin."

Mahpeyker daha da sıkı sarıldı...

"Seni bırakmak istemiyorum...."