"Hanımefendi hastayı kaybettik."
Ne demek hastayı kaybettik ya?
Ayazın üstüne örtülü olan beyaz örtüyü kaldırdım.
"Tekrar deniceksin doktor bey kalbi çalışana kadar tekrar deniceksin."diye kükredim doktor hemşirelere birşeyler söyledikten ve makinada birşeyler yaptıktan sonra elindeki makinayı tekrar ayazın göğsüne bastırdı üç,dört defa bu işlemi yaptı.makinadaki düz çizgi eski haline geri döndü doktor yüzünde tebessümle bana baktı gözyaşlarım hâlâ akıyordu ama bu sefer mutluluktandı.
"Hastayı kurtardık geçmiş olsun.birazdan normal odaya alıcaz"
Dedi ve odadan çıktı ayazın annesine baktığımda gözünden yaşlar süzülüyordu.yoğun bakımdan çıktım ve selin teyzenin yanına gittim.
"Normal odaya alıcaklarmış birazdan."dedim ve gülümsedim.ayazı sedyenin üstünde yoğun bakımdan çıkarıyorlardı.hemen yanın gittim.elini tuttum bu sefer eli eskisi kadar soğuk değildi.
"Ayaz beni bırakmayacağını biliyordum,iyileştin bak,seni seviyorum sevgilim."dedim ve hemşirelerin arkasından gittim.selin hanım kolumdan tuttu ve ona dönmemi sağladı.
"Onu gerçekten mutlu ediyorsun hira.seni gerçekten sevdim ama oğlumu üzersen külahları değişiriz."dedi.
"Hiç merak etmeyin selin hanım ayazı asla üzmeyeceğim."
"Bu arada bana hanım deme selin teyze diyebilirsin."
"Peki selin teyze."dedim ve ayazın odasına doğru ilerledim.kapıyı tık tıklayıp içeri girdim ayaz uyanıktı.Koşarak yanına gittim.ve canını acıtmıcak bi şekilde sarıldım.
"ayaz uyanmışsın ne çabuk?"
"Evet uyandım."
"İyi misin?"
"İyiyim meleğim iyiyim."
"Çok korkuttun bizi ayaz hastaneden çıktıktan sonra bana herşeyi anlatıcaksın tamam mı?"
"Tamam sevgilim."kapı tık tıklandı içeri selin teyze girdi.
"Oğlum uyandınmı?"
"Görmüyo musun anne?"
"Haylaz çoçuk. iyimisin oğlum ağrın falan varmı?"
"İyiyim anne bu arada siz tanıştınızmı?"ayazın suratını endişe kapladı.
"Tanıştık oğlum gelinimle."
Gelinimlemi?kalbim küt küt atmaya başladı suratımın kızardığını hissedebiliyordum.ayaz bana çarpık gülüşüyle bakıyordu.selin teyzenin telefonu çaldı ve odadan çıktı.
"Ayaz gülmeyi kes."
"Tamam,tamam.doktoru çağırda taburcu olıyım."
"Ne taburcusu ayaz asla taburcu olamassın.yatıcaksın hastanede."
"Hira hastanede yatmak istemiyorum."
"Ayaz ya-tı-cak-sın."ayaz bu lafıma sadece gözlerini devirdi bende dışarıyı izlemeye başladım dudağımda ayazın dudaklarını hissettim.
"ayaz napıyosun?"
"özlemişim.gel yanıma yat."
"Canın acımasın."
"Gel buraya."dedi ve kollarını açtı bende yanına uzandım ayaz beni kolları arasına aldı.saçıma öpücükler kondurmaya başladı.
"çok korktum sana bişey olıcak diye ayaz."
"Ama bişey olmadı bak iyileştim."
içeriye ayazın annesi girdi hemen yataktan kalktım toparlandım.
"Hiracım sen eve git bi duş al üstünü başını değiştir dinlenip gelirsin tekrar."ayazda ordan onaylar anlamda sesler çıkarıyordu.
"Ayaz?"
"Ben bakarım ayaza."
"peki tamam hemen gelirim o zaman ben."dedim ayazın yanağını öptüm ve odadan çıktım hastaneden çıktıktan sonra taksi çağırdım ve beklemeye başladım.
Ayazdan
Hira dinlenmek için evine gittikten sonra annemle yalnız başıma kalmıştık annem daha fazla dayanamadı ve konuşmaya başladı.
"Bunu sana uras mı yaptı.?"
"sen bu işlere karışma anne."
"Ne demek sen bu işlere karışma hira olanları biliyormu?"
"Hayır hastaneden çıktıktan sonra herşeyi anlatıcam kocan olıcak şerefsizle hira birşey konuştumu?"
"Şerefsiz deme babana ayaz."
"Ama öyle ve o benim babam değil benim babam Murat soykan"
"Murata haber verdim yurtdışında olduğu için bir iki güne kadar gelebileceğini söyledi.
"tamam."
"Aç mısın?"
"hayır."
Kapı tık tıklandı ve içeri eymenle cansu girdi.eymen
"Geçmiş olsun kardeşim korkuttun bizi."
"eyvallah kardeşim."cansuda eymen gibi bana geçmiş olsun dedi ve evine gitmek için odadan çıktı.annemde bizi eymenle yanlız başıma bıraktı.
"Ayaz seni koruyamadığım için affet beni kardeşim."
"Kes sesini eymen.senin yüzünden falan olmadı bunlar.
Hastaneden çıktıktan sonra o uras piçini geberticem zaten kimsede elimden alamıyacak"
Hiradan devam
Eve geldikten sonra ılık bi duşa girdim.duştan çıktıktan sonra dolabıma yöneldim altıma siyah dar paça pantolon üstümede ince bi t-shırt giydim ayazın hastane yemeklerini yemeyeceğini bildiğim için ona çorba yapıcaktım mutfağa indim ve mercimek çorbası için gerekli malzemeleri ayarladım..
Çorbayı yaptıktan sonra bi kaba koyup evden çıktım tekrar taksiye binip hastanenin yolunu tuttum.hastaneye geldikten sonra ayazın odasının kapısını tık tıkladım ve içeri girdim.eymenle ayaz baş başa oturıyorlardı.
"Merhabaa."bu lafıma sadece eymen merhaba diyerek cevap verdi.
"Ayaz sana mercimek çorbası yaptım bunun hepsi bitecek."
Eymen.
"Ayaz mercimek çorbasına bayılır."
"Sende içebilirsin eymen."
"Hayır demem yenge."eymenede bi kase çorba koydum.
Ayaza çorbayı yedirtikten sonra eymen bizi yalnız bıraktı.
"Hira yanıma gel."dedi.
ve yanına uzandım.beni tekrar kolları arsasına aldı.
"Çokmu korktun?"
"Evet ayaz korkmamamı bekliyodun.?"
"sana asla ağlamamanı söylemiştim."
"Ayaz bu benim elimde olan birşey değil."
"Tamam güzelim"dedi ve saçımı öptü.
"Burdan ne zaman çıkıcam?"
"Bir hafta daha burdasın ayaz."
"hayır onu geç."
"Tabi tabi."
"Gözüme çok tatlı geldin buğün."
Dedi ve dudağıma sert bi öpücük kondurdu.
Kapı tık tıklandı.hemen toparlandım içeri bir adam girdi.
"ben sizi yalnız bırakıyım."
"Hira hayır çıkma."dedi ayaz.tekrar koltuğa oturdum.bu sefer adam konuştu.
"Oğlu.."daha cümlesini tamamlayamadan.ayaz
"Bana oğlum deme lan şerefsiz defol git burdan."
"Ayaz sakin ol."
"sana burdan defol git dedim."
Adam hemen odadan çıktı.
"Ayaz o kimdi?"
"Hira soru sorma sadece yanıma gel "dedi.hızlıca yanına gittim ve yatağa uzandım beni kolları arasına aldı ve sımsıkı sarıldı.sanki hiç gitmeyeyim diye beni hiç bırakmak istemiyomuş gibi.
inşallah bu bölümü beğenirsiniz okuduğunuz için teşekkürler vote ve yorum yapmadan geçmeyin.
bölüm nasıldı? Ben beğenmedim açıkcası.
İnstagram:tugcetneli
Bana burdanda ulaşabilirsiniz.
