Mavisi Eksik Ruh

1. Bölüm (27)

Defne,Neriman Hanım'ın kapısına gelmişti.

Defne:Vay be!Bunlar neymiş böyle ya?(ağzı açık kalmıştı)

Kapıya doğru yürüdü.

Defne:Zengin olduklarına göre zile falan basmaya gerek yoktur,kamera mamera vardır herhalde.

Sonra kameraya benzer bir şey fark etti.

Defne:(el sallayarak) A!A şey kapıyı açar mısınız(sesli)?

Sonra kapıyı göstererek,

Defne:Kapı.

Sanki kamerayla konuşuyordu.
Sonra kapı aralandı.Mine,kapıyı açmıştı.Defne'ye doğru yürüdü.

Mine:N'apiyorsun sen öyle tuhaf tuhaf!?

Defne,şaşkın şaşkın Mine'ye baktı.

Defne:Kapıyı açın diye işaret ediyordum(masum masum Mine'ye baktı).

Mine:(güldü)Zile bassaydın ya.

Defne,konuyu değiştirmek istedi.

Defne:Şey ben Neriman Hanım ile görüşmek için gelmiştim de.

Mine:(gülümsedi,sonra fısıldarcasına kafasıyla kapıyı işaret ederek)Gel.

Defne kapıyı inceliyerek kapıya yöneldi.Ayakkabılarını tam çıkartacaktı ki,

Mine:A!Amaan çıkarma,çıkarma ayakkabılarını,öyle gel içeri.Neriman Hanım içeride plates yapıyor.
Geç.

Defne yine de ayakkabılarını paspasa silmeden edemedi.

Mine:Randevunuz var mıydı?

Defne: Hah?(etrafı incelemekle meşguldü)

Burası kocamaaaan bir yerdi.Defne bakakaldı.Mine gitmişti bile.Her şey çok pahalı ve değerli görünüyordu.
Sonra Mine'nin gitmiş olduğu yerleri geçince yine ev gibi kocaman bir bahçe ile karşılaştı.Bir plates topunun üzerindeki eğitmen yatma kalkma hareketleri yaparken Neriman Hanım'a komutlar veriyordu.

Eğitmen:Nefes al...Nefes ver...Nefes al...Nefes ver...Nefes al...Nefes ver(Eğitmen bir yandan yatıp kalksa bile Neriman topun üzerine yatmış kalkamıyordu)

Neriman:Ay belimin altında top varken bir de nefes mi vericem ya!(sonra yana doğru düştü)Ay!
Başlıcam senin platesine de topuna da ha!(plates topunu kaldırıp Defne'ye attı)

Defne:(Neşeyle)Tuttum!....Ben tuttum.(belli etmek için hafifçe topu iki yana salladı)

Neriman:(Onun Defne olduğunu anlamamıştı,nasılsa topun arkasındaydı)Ay iyi halt ettin!

Defne topu yana kaydırıp da yüzü görülür hâle gelince,

Neriman:Aaa!Sen miydin?

Defne:Şey..Ben sizin teklifiniz için gel...

Neriman: (dur işareti yaparak)A!!! şşş!(diyerek susmasını sağladı.Sonra eğitmen ve Mine'ye dönerek)E hadi!Siz beni Defne'yle baş başa bırakın.Hadi bakiim,hadi hadi.(onlar giderken Defne'ye döndü)Gel bakiim sende,gel.
(Defne Neriman Hanım'ın karşısına oturdu) Haah.Seni dinliyorum.

Defne:Ee..Ben sizin teklifinizi düşündüm ve kabul etmeye karar verdim.

Neriman sinsiliğin ve sevincin birleştiği bir bakış attı.

Defne:Bana sadece iki yüz bin lira verseniz yeter.

Neriman: AA!Bir de iskonto yapıyorsun yani.

Defne:Ya aslında hiç böyle işlere kalkışmak istemezdim ama çok acil iki yüz bin liraya ihtiyacım var.

Neriman kafasını evet anlamında salladı.

Defne:Üstü sizde kalsın.Yani kısaca teklifinizi kabul ediyorum.

Neriman:(Sevincinden)Ay!Yani platesten sonra hiçbir şey keyfimi yerine, bu kadar yerine getiremezdi.

Defne: Yalnız bazı şartlarım var.

Neriman: (bir anda serleşti)Neymiş onlar!?

Defne: Öyle kimsenin koynuna falan girmem, öyle.. bana da dokunamaz.
Lütfen benden böyle bişey istemeyin.

Neriman: Ay aman aman!Tamam istemeyiz..Anladık!
Hah(devam et anlamında)!

Defne:İyi madem,anlaştığımıza göre..
Ee,n'apıyoruz?Nasıl âşık edicez beyefendiyi kendimize?

Neriman,şöyle bir Defne'yi süzdü.
Çok işimiz var anlamında yüzünü ekşite ekşite baktı Defne'ye.

Neriman: Yani böyle,mümkün değil!Yani bizim seni baştan sona değiştirmemiz gerekiyor.

Defne de baktı kendine.

Neriman: Nasıl olcaksa!?