Aradım dedim ki:
"Bir zaman söyle bana.Bir de yer.Oraya o zamanda gel.Konuşmak istediğim bir konu var."Bir süre sonra okulun bahçesinde buluşmak üzere anlaştık.Annemlere bir şeyler geveleyip okulun bahçesine yol aldım hızla.
Henüz gelmemişti.Banka oturdum.Söyleyeceklerimi yazdığım kağıdı cebimden çıkardım ve okudum tekrar.Beni parkın karşısına çağırdı hemen koştum oraya.Duruyordu.Sanki onu önemsememiş gibi ilerledim hızla,beni takip ediyordu.Parkın karşısındaki banka oturduk.Merakla sordu. "Ne anlatacaksın?"
Bir süre naz yaptım.Hemen konuya giremedim.Sonra ise baliklama daldım."Beni çok uzüyorsun."
"Neden?"
"Ve bunu bilerek yapıyorsun..
Telefonlarımı aćmıyorsun,anlarım işin olur açmazsın.Ama ben işin olmadiğini biliyorum.Buluşmamak için her zaman bir bahanen var zaten.Ben bunu en nefret ettigim insana bile yapmiyorum.Bunu neden bana yapıyorsun?"Tam cevap verecekken devam ettim.
"Geçen gün biriyle tanıştım.Çok seviyordu arkadaşımı.Onu düşunünce sevinçten ağlıyordu,onsuz yapamıyordu falan.Senden böyle olmanı beklemiyorum.Ağla benim icin demiyorum.Hatta,senden hicbir şey beklemiyorum."
Önce güldü,ciddi olduğumu fark edince "Öyle deme" diyebildi sadece.
"Sen sevmiyorsun.Seninki sadece heves..."
Bana dik dik baktı.
"Ben seni o kadar çok seviyorum ki.. Kelimeler sende kifayetsiz kalır.Ölümüne seviyorum."
Sessizlik oldu.Sordum:
"Bir şey demeyecek misin?"
"Birkaç gündür meşgulüm.O yüzden acamadım.Ben seni seviyorum."
"Bunlar istediğim cevaplar bu değil."
Kalktım yürümeye basladim.Peşimden geldi hemen.
"Ayrılıyor musun?"
Ah ayrılık.Tek kurtuluşunuz gitmek sanıyorsunuz.Aptalca,korkakça.. Sevdiğimden kaçacak kadar psikopat mı görünüyorum?Gitmenin tek çare olduğunu sanın siz..
Okulun bahçesine doğru yürüdük.Karanlıktı.Banka oturuşum köyün ağası gibiydi.Ağlamaklıydim.
"Düzgün otur ya." dedi.
Düzelttim oturuşumu.
Kolunu omzuma atti.
Şimdi yandık!
Yaklaştı.
Yumuldum.
bu şekle geldik ya,ne dese kabullenecektim,huyumdur"Ben seni çok seviyorum."
"Eminim"
"Seni çok seviyorum." ısrar etti.
"Ben de seni seviyorum"
sonra alakasız konular konuştuk.Annemin basmasıyla biten bir gündü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mavisi Eksik Ruh
Novela JuvenilBir insandım.Sonra aşık oldum.Daha sonra yıkıldım.Yıkılışım ve ruh sağlığımın sona ermesi,mutluluklarım,ağlamalarım.. Sessiz çığlıklarım.. Mavi kalbim vardı.Gitti.Ruhumun mavisi eksik artık.Çok konuşurdum diye kızardı bana Mavi Kalp.Şimdi gitti,konu...