De gouden harten

1.Een dag zoal een andere

Eerst even tussen door:
Mijn beste vriendin Frenegoli schrijft mijn verhaal opnieuw met haar eigen draai er aan. Ze mag dit doen, ik heb haar toestemming voor gegeven. Je mag mijn verhaal lezen maar ik denk dat het hart van goud (zo heet haar boek) beter zal zijn.

Sorry dit hoofdstuk kan een beetje saai zijn maar ik beloof je dat het beter wordt. 😊

Zoals elke dag stond ik op om zeven uur en ging direct naar beneden. Ik was eraan gewend dat ik alleen moest ontbijten. Om me een beetje minder eenzaam te voelen lees ik wat in een boek of bekijk de berichten op mijn gsm. Na het ontbijt ging ik terug naar men kamer om me klaar te maken. Als ik eindelijk de juiste kleren had gevonden ging ik snel oma wakker maken. Dan nog als laatste controleer ik men boekentas nog een keer en vertrek ik naar school. Op dagen zoals vandaag ben ik blij dat ik niet met de fiets naar school moet want het regent dat het giet. De lucht is bijna zwart buiten de bliksem die soms de hemel verlicht. Als ik met mijn oma in de auto zit wordt er bijna niet gesproken. Niet dat ik geen goede band met haar heb maar er is gewoon niets meer om over te praten. Normaal lees ik in een boek of kijk wat uit het raam. Maar nu stond de mond van men oma niet stil ze bleef maar zeggen dat ik moet opletten als ik van de parking voor onze school liep tot aan de ingang en dat ik niemand kon vertrouwen. Ze vroeg zelf of ze niet kon mee wandelen tot aan de schoolpoort. Maar ik stelde haar gerust;' Oma het is goed, het is maar een paar meter en ik ben binnen. Ik zal misschien nat zijn maar dat is heus niet erg. Het zijn maar een paar spettertjes.' Mijn oma was nog altijd niet gerust. Ze drukte me nogmaals op het hart om voorzichtig te zijn en gewoon rechtdoor te lopen. Ik probeerde mijn oma wat meer gerust te stellen door dingen te zeggen zoals: het is maar water of ik zal héél goed opletten, ... . Uiteindelijk liet ze me uitstappen en naar de ingang lopen.

Wanneer ik binnen was ging ik meteen naar mijn vriendin Loena. Ze was het brein van ons 2. Ze haalde altijd mega goede punten. Maar ze was zeker geen voorbeeld leerling; ze haalde grappen uit met leerkrachten zoals die goeie ouwe punaise op de stoel grap of een krijtje vastgelijmd aan het bord en zo kan je doorgaan. Als ze je mocht was je veilig maar als ze je haatte moest je uitkijken. Ze haalde grappen uit met iedereen en kwam altijd overal mee weg. In 1 woord: Ze is geweldig! Toen Loena mij zag liep ze meteen naar me toe en gaf zoals elke morgen een lucht-high five. Elke keer dat we elkaar zien is mijn dag goed.

Toen de bel ging gingen we naar ons lokaal en wachtten we op de rest van de klas. Onze klas bestaat uit even veel jongens als meisjes. De jongens zijn soms leuker dan de meisjes. Ze zijn niet zo truttig. Toen de leerkracht er was begonnen de lessen. we hadden Nederlands, Frans, wiskunde en geschiedenis. Wanneer de voormiddag erop zat ging ik zoals altijd naar huis. Mijn oma kwam me ophalen. Gelukkig was ze uitgebabbeld en zeiden we allebei geen woord. Toen we allemaal samen aan tafel zaten ging het over het onweer van vanmorgen. Mijn grootouders waren om een of andere reden heel bezorgt over een paar wolken en druppels water. Toen we weer naar school vertrokken bood men oma haar verontschuldigingen aan voor haar overbezorgde gedrag. Toen ik zei dat het niet erg was en dat we het konden vergeten was ze opeens zo blij dat ze van de weg afreed en bijna een ongeluk had veroorzaakt. Goed dat men oma een goede chauffeur is of we waren er geweest. Ik kwam weer terug op school en volgde de lessen. Ze waren lang en saai. Een gewone namiddag dus. Toen ik weer thuis kwam was ik vooral moe. Ik deed vlug me huiswerk las nog even in een boek en viel in slaap zonder eten of pyjama.

Ik liep in een gang, een witte kale lege gang. Er waren bijna geen muren, als je er tegen liep viel je er bijna door, de diepte in maar voor je viel werd je terug gekaatst. Alsof je tegen een reuze ballon liep. Ik liep recht vooruit naar een gouden punt die een warme gloed uitstalde. Ik liep en liep zo hard als ik kon, tot dat ik opeens tegen een barrière liep. Hij was onzichtbaar maar wel goed voelbaar want ik had zeker een grote bult op men voorhoofd. Ik was zo dicht bij het gouden puntje. Ik zou het bijna kunnen aanraken. Opeens kwamen er een soort van witte rookwolken uit het goud. Ze riepen naar mij. Een mannenstem, vrouwenstem en een jongensstem riepen naar mijn, maar het kwam van ver. Eerst kon ik niks verstaan maar dan hoorde ik ze ding zeggen zoals: Help ons! JIJ bent in gevaar! Red Peter!. Vooral 'Red Peter!' werd veel herhaalt, maar wie is Peter. De enige Peter die ik ken is Peter Pan, maar die woont in Neverland. Opeens riepen de rookwolken niet meer ze schreeuwde alsof ze bang waren. Ik keek achter me en zag een rookwolk. Maar dit was geen witte, het was een grijze, bijna zwart. Het ding kwam op me af en maakte geluid zoals de donder met zelf af en toe een bliksem inslag. Ik maakte me zo klein mogelijk want dat heb ik altijd geleerd. Je zo klein mogelijk maken en niet onder een boom schuilen, maar ik wist niet of dit telde voor een reusachtig levende wolk die op je af kwam. Ik deed men ogen toe en probeerde aan leuke dingen te denken en voor ik het wist werd ik opgeslokt door de donderwolk...

AAAAAA ik werd wakker en was helemaal nat van het angstzweet. Ik merkte dat ik men gewone kleren nog aanhad en met mijn gezicht op men boek geslapen had. Ik probeerde men droom te herinneren en schreef dan alles op dat ik nog wist. Als ik klaar was keek ik op men klok en zag dat het 4u in de morgen was. Ik deed mijn pyjama aan en probeerde nog te slapen. Toen ik ging liggen voelde ik een grote bult op mijn voorhoofd en dacht even dat ik paranoïde werd. De bult die ik opliep in mijn droom had ik op onverklaarbare wijze nu ook, in de echte wereld. Ik weet niet meer of het me gelukt is om in slaap te vallen maar 1 ding was zeker ik was dood moe de volgende dag.

Ik hoop dat jullie het een leuk verhaal vonden. Ik weet dat het nog niet zo spannend is dat zal zeker nog komen. Ik wil wel dat jullie weten dat ik een heel druk weekschema heb dus is het goed mogelijk dat er nog niet direct een vervolg komt. Laat vooral een reactie achter met tips of zo. Als je het niet leuk vind moet ik het niet weten. Dus tot gauw en ik doe men best om zo snel mogelijk een nieuw hoofdstuk te maken.

;)