De gouden harten

19. De Zwaardster

pov Louis

Zonnestralen vielen binnen in de grot alsof er geen wand was waar de ingang zich bevond. De grond was zacht en droog. Eén paar voetstappen had voor hem al naar binnen geweest. Ik volg de gang verder en voor ik de bocht om ga hoor ik stemmen. Het was de stem van Violet en die van een ander meisje. ' Vlug, verstop je!', riep het andere meisje. 'Waar?', antwoorde Violet verward.' Eh, hier vlug onder mijn bed!'. Waarom moest Violet zo vlug verstoppen? Ik wilde het weten, ik moest weten of ze oké was. Vlug ga ik de bocht om en trek het gordijn aan de kant. Ik zie de raarste verschijning die ik ooit heb gezien. Het was een meisje van rond de 18 jaar met paars krullend haar en omslagdoeken. Ze zag er heel nerveus uit en keek schuchter in het rond. 'W,w,wat kom je doen?', zei ze in een goede poging om dapper te klinken. Ik haalde mijn zwaard uit de schede en liet het op de grond vallen en zei:' Ik ben een vriend, een vriend van Violet.'. Het meisje keek me wantrouwig aan. 'Hoe ben je door mijn krachtveld gegaan?', vroeg ze dreigend. 'Ik, eh, ben er gewoon doorgestapt?', zei ik voorzichtig. Ze bekeek me van kop tot teen en wreef aan haar kin. 'Oké, Violet, het is goed.

pov Violet ( Dit speelt zich af terwijl Louis net door het krachtveld gaat)

'O, nee! Er is iemand door mijn krachtveld!', riep Evia. Ik weet niet of het mogelijk is maar mijn hart stond even stil. Ik keek vluchtig om me heen opzoek naar een verstopplek. 'Vlug verstop je!', riep Evia weer. 'Waar?', vroeg ik zenuwachtig. Evia keek rond en je zag de paniek in haar ogen. ' Eh, hier vlug onder mijn bed!'. Ik kroop onder haar bed en keek voorzichtig onder de lakens door die bijna tegen de grond gingen. Enkele seconden later komen er benen binnengestapt.'W,w,wat kom je doen?', vroeg Evia hakkelend. De gedaante haalde zijn zwaard uit de scheden en liet het vallen. Aan het handvat zag ik het symbool van het paleis blinken; twee zwaarden die elkaar kruisen en op het einde ervan een ster. Het werd ook wel De Zwaardster genoemd. Het was iemand van het paleis. Ik wilde van onder het bed vandaan komen maar ik wilde eerst nog weten wie het was. Een stem zei:' Ik ben een vriend, een vriend van Violet.'. Ik herkende de stem meteen, het was Louis. Evia stelde nog een vraag maar dat maakte mij niet meer uit. Terwijl ze de vraag stelde kwam ik al onder het bed vandaan. Ik liep naar Louis en omhelsde hem. Hij omhelsde me zo stevig dat mijn voeten een beetje van de grond kwamen. Hij keek me aan en kuste me dan op mijn mond. Ik had het echt niet verwacht en ik had waarschijnlijk wel een pepermuntje kunnen gebruiken maar dat maakte hem waarschijnlijk niet uit. Achter ons hoorde ik Evia zuchten. Louis zette me terug neer en gaf een zoen op mijn voorhoofd. Ik weet niet waarom maar er rolde een traan over mijn wang. Hij had het gezien en veegde hem af, fluisterend zei hij: 'Het komt allemaal goed.'.

Ik bedankte Evia voor haar hulp en verzorging en zei haar dat ze altijd op onze hulp kon rekenen, wanneer dan ook. Samen verlieten we de grot. Gelukkig waren de Epioren al vertrokken en konden we rustig naar het paleis wandelen. Vanaf we buiten waren kwam de vraag die ik liever wilde vermijden: ' Waar was je al die tijd?'. Ik haalde diep adem en vertelde alles vanaf de poging tot ontvoering tot het martelen en de verzorging van Evia. Als laatste vertelde ik over de voorspelling. Louis was het met me eens over iedereen die ik opnoemde als mogelijke kandidaat maar wie wit was, was voor hem ook een vraagteken. Eindelijk kwamen we aan bij het paleis. We wandelden hand in had naar binnen en werden meteen bestookt met vragen. Ik wist niet op wat eerst te antwoorden. Gelukkig was Oma er om iedereen aan de kant te duwen. Eerst gaf ze me een dikke knuffel en toen beval ze dat iedereen naar de aula zou gaan. Ik was er nog nooit binnen geweest, laat staan een toespraak gegeven. Iedereen zocht haastig een plaatsje en keek me verwachtingsvol aan. De eerste vraag werd gesteld:' Wat is er gebeurt?'. Ik wist dat deze vraag ging komen en vertelde natuurlijk alles van begin tot einde. Iedereen luisterde aandachtig. Ik beantwoorde alle vragen zo goed mogelijk maar nooit zei ik iets over de voorspelling. Ik wilde niet dat iedereen het zou weten.

Na dat hele aula gedoe was ik blij dat ik kon uitrusten en douchen. Mijn haar zat vol klitten, mijn huid zat onder het bloed en modder en ik voelde me smerig. Ik nam een douche van meer dan een half uur en deed dan mijn pyjama aan en ging slapen. Het was bijna 1 u 's nachts en ik was al wakker van 12 u de vorige dag. Ik viel als een blok in slaap.

pov Louis

Ik ben zo blij dat we Violet terug hebben. Ik was bang dat ik haar misschien nooit meer zou gezien hebben en ik nooit zou kunnen vertellen dat ik van haar houd. Daarnet in de gang kwam ik Lise tegen en ik vroeg haar of ze wist van mam wat ze allemaal deed. Nog voor ze antwoord gaf zag ik het in haar ogen. :'Je wist het en je hebt niets verteld!', had ik uitgevlogen tegen haar. De tranen kwamen in haar ogen en ik wist meteen dat ik niet zo mocht spreken tegen haar. Ze ziet er hard uit aan de buitenkant maar vanbinnen is ze heel gevoelig. Ze legde me uit dat ze me niet wou kwetsen en ongerust maken om dat ze weet hoeveel ik van mam en Violet houd en ze was bang dat ik het niet zou aankunnen. Ik vond het lief van haar dat ze haar kleine broertje probeert te beschermen.
Ik kroop in mijn bed en deed mijn ogen dicht. Ik dacht aan Violet en aan hoe ze naar mij liep vanaf ze hoorde dat ik haar kwam redden maar toen dacht ik aan mijn moeder die Violet martelde en haar liever dood dan levend ziet.

Hopelijk vind je het mooi en een beetje romantisch. Ook sorry dat ik niet z'n lange hoofdstukken schrijf de laatste tijd maar ik heb geen tijd om echt lange te schrijven. Ik zal mijn best doen om in het weekend te schrijven maar ik kan niets beloven want de examens komen er aan en ik moet daar ik al bijna aan beginnen. Dus ik hoop dat ik verder blijft lezen.