De gouden harten

18. Roze met bloemetjes

De pijn begon weg te trekken en ik voelde me terug fit en gezond. Terwijl Evia mijn wonden verzorgde bleef ze me aanstaren. Op een of andere manier was ik heel interessant om naar te kijken, alsof ik elk moment kon ontploffen. Toen ze klaar was ging ze recht voor me zitten en bleef me doordringend aankijken. 'Eh, waarom hebt u al zo lang op mij gewacht?', vroeg ik een beetje beschaamd.

'Wel, 50 jaar geleden werd er een voorspelling gedaan door mijn meesteres; orakel Feria. Ze voelde dat het lot hulp nodig had en ging op weg. Feria bleef maanden weg tot ze opeens terug hier stond met een verdwaasde blik in haar ogen. Ze ratelde over onzinnige dingen. Ik riep de hulp erbij van orakels uit verre gebieden. Ze concludeerden dat de voorspelling die ze moest gehoord hebben zo ingrijpend ging zijn dat ze zelf de wereld om haar heen niet meer zag. De mensen die in deze voorspelling voorkwamen gingen keuzes maken die het einde er van zouden beïnvloeden. De meeste orakels denken dat de voorspelling op het punt staat om uit te komen. JIJ zou 1 van de betrokkenen zijn.'

'Wat is de voorspelling?', vroeg ik nieuwsgierig.

'Blauw bloed zal vloeien of herrijzen
Gouden hart zal heersen of sterven
Zwarte macht zal neerdalen of zege vieren
Wit kiest het eind'

Nu ik de voorspelling gehoord had voelde ik nog meer druk om mijn schouders vallen. Blauw bloed was iemand van de koninklijke familie, gouden hart was Peter of ik, zwarte macht was zeker Epior maar Wit, wie was wit? Ik vertelde mijn gedachten aan Evia die al mijn woorden in zich opnam. Ze ging akkoord met iedereen die ik opnoemde als mogelijke geschiedenisschrijf kandidaat maar over wit had ze ook geen idee. Opeens sloeg de klok aan de andere kant van de kamer 12u in de middag. ' Ik moet terug!', riep ik. Ik stond op en bedankte haar voor de verzorging en liep al naar het gordijn. 'Stop!, riep ze, die Epioren waarvan je wegvlucht zijn nog altijd buiten!'. Ik stopte meteen met lopen en ging terug. 'Hoe weet je dat?', vroeg ik traag.

' Ik heb je al gezegd dat ik een orakel ben maar ooit, tot ongeveer 50 jaar geleden was ik een gewone sterveling zoals jij en de rest van Amania maar toen ontmoete ik Feria. Ze bood me na veel gesprekken en testen aan om bij haar in de leer te gaan en zo haar opvolgster te worden. Als gewone sterveling had ik de gave om personen in je omgeving te voelen zonder ze te zien en die heb ik nu nog altijd.'

' Komen ze nooit deze grot in?', vroeg ik een beetje bang. 'Nee, dat krachtveld waarover ik het had; dat krachtveld zorgt ervoor dat alleen de mensen die mijn hulp nodig hebben deze grot kunnen betreden. Voor andere mensen is dit gewoon een stenen wand.'.

'Maar hoe geraak ik hier dan ooit weg?', vroeg ik zo vriendelijk mogelijk. Ik wilde haar niet kwetsen opdat ze zou denken dat ik hier zo snel mogelijk weg wil. Ik zag duidelijk dat ze snapte dat ik bedoelde met weggaan, terug gaan naar mijn familie en vrienden. ' Je zult moeten wachten tot ze weg zijn en dan zul je kunnen vertrekken.'

'Waar zijn ze nu?', vroeg ik nieuwsgierig. ' Ze zijn samen en wandelen in de richting van deze grot maar ik ben zeker dat ze het niet zullen zien.

Even een mededeling: dit is de eerste keer dat ik in pov schrijf dus het zal misschien niet zo goed zijn en ik zal het ook niet zo veel doen omdat ik meer van Violet hou om uit haar opzicht te schrijven. Ik zal proberen boven elk stuk te plaatsen uit welk opzicht het geschreven is zodat jullie niet verward worden. En als ik het vergeet zal het waarschijnlijk pov Violet zijn.

pov Louis

Waar is Violet nu gebleven? Het lijkt alsof ze in rook is opgegaan en niemand wil me ook vertellen waar ze is. Mam is ook al weken op missie en Lise ontwijkt me de hele tijd. Adam doet oppervlakkig en Loena zie ik al helemaal niet meer. Ik heb al aan iedereen gevraagd waar Violet uithangt maar niemand wil me een juist antwoord geven. Het is altijd het zelfde; Ze is op haar kamer. Ik ben al zoveel gaan kijken en altijd was Peter er geweest om me direct terug weg te sturen. Ik loop mijn kamer uit, richting de eetzaal. Wat verder in de gang zie ik Peter uit de lift stappen die naar zijn kamer leid. Dit is mijn kans. Ik glip ongezien de lift in en ga naar boven. Eenmaal uit de lift zie ik niets bijzonders. De 2 bedden waren mooi opgemaakt en alles lag mooi geordend. Alles was zoals het moest zijn behalve, geen Violet. Ik stapte terug in de lift en ging naar benden. Ik besloot een luchtje te gaan scheppen om mijn gedachten te verzetten en zette koers naar de voordeur. De deur ging open met wat gekraak en gepiep en de koude wind blies op mijn gezicht. Ik zette een paar stappen buiten zag hier en daar wat rode druppels. Het liet een spoor achter en het was zeker bloed. Ik werd nieuwsgierig en ik verlangde wel naar wat avontuur. Het spoor leidde tot diep in het bos. De bloedplassen werden groter bij een boom met doorgesneden touwen rond. Er was veel bloed en het ging overal. Het spoor ging verder naar het oosten. Ik volgde het spoor verder tot het opeens stopte. Ik keek rond me maar vond geen spoor meer van het spoor. Mijn oog viel opeens op een stukje stof. Het was roze van kleur met bloemen op. Het was duidelijk af gesneden en dan gescheurd. Hier en daar zat een vlek van opgedroogd bloed. Ik herkende het stukje stof. Het was van de pyjama van Violet. Ik herkende het door de vele keren dat ze nog naar beneden kwam om iets te zoeken dat ze kwijt was. Ik snapte wat dit betekende; Violet is ontvoerd en niemand zegt iets of gaat naar haar opzoek. Nu had ik geen spoor meer of een aanknopingspunt. Ik moest op mijn instinkt vertrouwen en met erdoor laten leiden. Mijn gevoel zei dat ik naar links moest gaan en ik kwam al vlug bij een meer rostachtig landschap. Ik hoorde stemmen en pijnkreten. Ik ging ernaartoe en hoorde de stem van mam, Tom en nog iemand die ik niet herkende. Eerst wilde ik zeggen dat ik hier was maar door wat ze zeiden deed ik het toch niet. Mam zie dingen als:' Dat dat kreng van een Violet je dit durft aandoen...' en ' Epior zal niet blij zijn dat we faalden...' . Ik hoorde het wanneer mijn moeder loog maar dit was echt gemeend. Ik wilde terug weglopen en Violet zoeken voor zij haar vonden. Ik zette een paar stappen achteruit, richting de rivier. Per ongeluk struikelende ik over een uitstekende boomwortel en viel op de grond. Met een kreun raakte ik de grond en de stemmen waren meteen stil. Een paar voetstappen kwamen naar buiten en gaven een schop tegen mijn zij. Het was de derde, die waarvan ik de stem niet herkende. 'Het is uw zoon.', riep hij naar mam. 'Wat!?', riep mam verbaasd uit. Ze kwam met haar hoofd boven me hangen en keek me vragend aan. 'Wat doe jij hier?', vroeg ze dreigend. ' Ik, eh, ik zocht Violet. Ik zag bloedsporen en een deel van haar pyjama. Waar is ze.' Ze keek even weg en zei toen:

' Ze, eh zag ons naar buiten gaan om onze missie voor te bereiden en ze is ons gevolgd. Ze liep achter ons aan en bezeerde haar aan een tak. Ze had door dat ze gezien was en vroeg ons om hulp en we hebben haar wond verzorgd. Ze is misschien 5 minuten geleden terug gekeerd naar het paleis. Ik zou ook terugkeren als ik jou was.'

Ik kende m'n mama veel te goed. Ze loog en ik ging er niet in trappen. Ik ging als afleiding terug op weg naar het paleis maar vanaf ze me niet meer konden zien week ik van mijn route af. Ik keek goed rond en zocht een aanwijzing die me naar Violet zou kunnen leiden. Ik kwam weer op het rotsachtig gebied uit maar op een ander plaats deze keer. Ik ging voorzichtig op pad zodat m'n mama me niet weer zou zien. Ik probeerde me te verplaatsen in Violet. Wat zou ik gedaan hebben als ik zou moeten vluchten? Ik zou me verstoppen. Ik pijnigde mijn hersenen en zocht een verstopplaats waar je niet makkelijk gevonden word. Elke plaats die ik voorbij kwam controleerde ik maar ik vond haar niet. Ik liep een grot voorbij maar toen ik er in probeerde te kijken was het een stenen wand. Ik keek een paar keer weg en dan terug en zag dat het echt een grot was. Ik stak mijn hand door de stenen wand. Eerst voelde ik wat weerstand maar na hard duwen kon ik erdoor. De grot was lichter dan verwacht en liep door in een lange gang.

Zal hij Violet vinden? Daarvoor moet je het volgende hoofdstuk lezen die normaal morgen of overmorgen geplaatst zal worden. Bedankt om te lezen.😊😊😊😊
Als je denkt Wit te weten zet het dan vooral in de reacties.